Van zodra ik de Lars parka’s van Marleen zag verschijnen, wist ik gewoon dat deze hier ooit gemaakt zouden worden. Zot mooi vind ik dat, een parka. En moeilijk te vinden voor kinderen, althans naar mijn smaak. Tijdens een snuisterbezoekje aan Mertens Mercerie in Melle viel mijn oog op een rekbare gabardine in een prachtige mintgroene kleur, met nog een lichte schijn erop. Een paar meter verder lag de lichtroze variant. Met de Lars parka in het achterhoofd ging ik resoluut naar de kassa en een kwartiertje later stond ik al gepaste voeringstof te zoeken in mijn ‘stash’ thuis. Het bleek grote liefde te zijn met een prachtig licht katoentje van vorige lente, eentje van Dear Stella Design dat ik destijds kocht bij de Stoffenkamer. Zelden ben ik zo zeker geweest van een creatie nog vòòr de eerste steek. Ik zag het helemaal voor me: mintgroene buitenkant met bronskleurige drukknopen, alle mogelijke opties die het patroon biedt, bijpassende touwtjes, voering met botanische print, kap, … Wel, deze keer veranderde de creatieve chaoot in mij absoluut niets aan het oorspronkelijke idee. Gelukkig maar.

Om de Lars parka te maken vertrek je dus van het patroon van de Lars jas van Zonen09. Wat dat betreft, was ik niet aan mijn proefstuk toe.  Ik maakte al eens zo’n jas voor de zoon en voor de jongste dochter. Ik wist blijkbaar toen al dat het best wel een huzarenstukje was, zo’n jas ineen steken, maar ik was dat precies een beetje vergeten. Het drong pas weer tot me door eens de tientallen patroondelen uitgeknipt op tafel lagen. Ik ging ze tellen voor jullie, eerlijk waar. Maar ik ben gestopt toen ik merkte dat ik nog alle versteviging uit plakkatoen moest knippen. In elk geval, het zijn er veeeel. Je houdt er best ook je aandacht bij, want indien je voor voorpandsymmetrie kiest -zoals ik heb gedaan-, dan moeten toch een behoorlijk aantal patroondelen correct aangepast worden. Enne, maak je de jas voor een meisje, dan dien je ook nog eens alle ‘rechts’ en ‘links’ uitleg om te draaien. Do I need to say more? Om jullie met enkele getallen te overdonderen, ik gok dat ik zo’n 25 uur gewerkt heb aan de jas (vanaf het overtekenen en aanpassen van het patroon tot het inkloppen van de laatste drukknoop) en dat hij me zo’n kleine 90 euro aan materiaal heeft gekost. Wat het eerste betreft: ik ben gewoon een trage slak; wat het tweede betreft: ik heb een eerder dure smaak in stoffen. Heb ik nu iedereen afgeschrikt? Dan zou ik zeggen, lees snel verder. Het resultaat maakt alles goed. Vergelijk het met bevallen, achteraf zeg je alleen maar ‘het was het allemaal waard’..

Ik begon door de zakken op de voorpanden te stikken. Tot 3 maal toe werden die er terug afgehaald en opnieuw opgezet. Deze jas moest en zou netjes afgewerkt worden. Als ik de hele zomer met mijn neus op een rommelige afwerking moet kijken, zou de jas de binnenkant van de kast meer zien dan het zomerzonnetje en dat wil je toch écht niet, na al die uren werk, nietwaar? Enfin, ik vond de flapjes van de zakken precies wat opkrullen, dus die stikte ik extra vast met een zigzagsteek (minimale steeklengte)  met koperkleurig stikgaren. Ik vond ook perfect passende bronskleurige drukknopen (voor alle sluitingen), nestelgaten (waar de touwtjes van jas en kap naar buiten komen), siernieten ofte ‘rivetten’ (onderaan het achterpand) én zelfs koordstoppers.

Die voering, daar wil ik toch ook nog iets over kwijt. Ik was er meteen weg van toen ik het vond in de stoffenkamer vorig jaar en ik heb spijt dat ik er maar één metertje van kocht. Het is een heel lichte voile/katoen met eucalyptus en cactussen (hip hipper hipst) van Dear Stella Design en werkelijk niet meer te vinden. Helaas. Wie het wel nog spot, mag me gerust een gilletje geven, waarvoor dank!

Gezien ik nu toch ‘into details’ was, mochten ook de touwtjes, de boordstof en de rits niet vloeken. De boordstof had ik in mijn eigen voorraad, de touwtjes en de witte rits vond ik -opnieuw- bij Mertens.

Tevreden, heel tevreden ben ik met het resultaat. De dochter ook. Zo tevreden dat ze deze namiddag de jas lekker aanhield bij het eitjesrapen in oma’s tuintje. Zo tevreden dat ze hem aanhield om even achter die tuinmeubelen vol groene aanslag te gaan kijken. Voor de eeuwige doemdenkers onder ons, ja, de voorkant van de pastelkleurige jas (“Vrouw, wat doe je nu!”) zat onder het groene natuursmeer (“horror!”), maar kijk! Voorzienige moeder had de stof voorgewassen met spul van HG en dat blijkt perfect te werken. Geen spoortje meer te bekennen! 😉

Happy sewing,

Laurence

xXx

P.S. De lichtroze variant van de buitenstof ligt hier al letterlijk én figuurlijk te blinken om omgetoverd te worden in een tweede exemplaar. Als je nu maar uren op een dag kon bijkopen.. 🙂