Laat me beginnen met een vraag…
Wie kent nog deze?
Ik krijg nog regelmatig de vraag of die ondertussen niet te klein is en eventueel in de verkoop gaat. Wel, hij ligt inderdaad al een tijdje op de stapel te klein voor de oudste. Gezien de jongste geen zo’n smalle mie is als haar zus, was de kans dat hij haar ooit zou passen miniem. Wat doet een mens dan met zo’n mooie designerstof (Dominique Ver Eecke ontworp deze voor haar eigen kindercollectie)? Recupereren of beter gezegd, recycleren!
Ik ging mijn stapel stof af op zoek naar een bijpassend lapje en mijn oog viel op dit zalmroze couponnetje glanzende, stevige stof dat ik ooit eens meehad van bij Mertens. Gewoon, omdat de kleur mij aansprak. Toen nam ik er nog een patroonboek bij dat ik nog ongebruikt in mijn kast had staan (schandalig eigenlijk): Zelfgemaakte kleertjes 2. Ik vond nog wat fijne witte katoen en vintage knoopjes die ik over had van deze jurk en begon te puzzelen. Ik koos voor het kleedje ‘Suzanne’, maar versmalde wat naar de taille toe en de onderkant van het voorpand maakte ik recht. De rok kreeg plooien. Het geheel werd geassembleerd, maar ik vond het model nog veel te wijd voor mijn dochter. Voor elk probleem een oplossing en ik naaide gewoon aan de binnenkant van de taille een elastiek. Tadaa.
Het doel was de eerste versie te evenaren. Mijn eigen bescheiden mening is dat ik daar in geslaagd ben, ik vind deze jurk op mijn dame haar lijf geschreven. Cute toch?
Groetjes,
Laurence
- P'titsmonstres - 