Wat doet een mens zowal op een koude, grijze winterdag, als alle speelgoed niets nieuws meer te bieden heeft en binnenzitten niet meer de nodige zuurstof? De straat oversteken en -als het ware in onze voortuin- wat aan ‘trainspotting’ gaan doen! En van het weinige licht gebruik maken om broer en zus in hun twee nieuwste aanwinsten te fotograferen.
Ik maakte nog eens gebruik van een patroon van Zonen09, de Ole. In tweevoud, voor broer en zus. Beide zitten ondertussen in dezelfde kledingmaat, zijnde 104, gemakkelijk voor mij. Dat lag hier immers al geknipt van de vorige versie. Rode sweaterstof voor de dame en donkerblauwe voor de heer. Met kap uiteraard. Beide truien sluiten met metalen kamsnaps in dezelfde kleur als de sweaterstof, een echte toevalstreffer dat ik deze vond!
Heb je die trein zien passeren? Wie zou daar in zitten?
Rudolf the red nosed reindeer… zou het koud zijn?
De Ole is een omkeerbare trui. De vorige keer maakte ik al eens gebruik van een mooie, digitale print voor de andere zijde. Trouw als ik ben aan mijn eigen ‘speelse’ stijl (dixit de man des huizes), deed ik opnieuw beroep op Ella&Basiel voor een mooi lapje (eigenlijk 2) tricot. Thema: Roodkapje en de Boze Wolf. Echt elke cm van beide panelen werd gebruikt. Het onderschrift “Même pas peur du méchant loup” werd gebruikt als onderste boord wanneer de trui gedragen wordt met de sweaterstof aan de buitenkant. Ook voor de polsboorden werd de tricot gebruikt. De kap en sluitrand vooraan werden volledig uit de sweaterstof geknipt.
Nooit te koud voor gekke bekken!
Speels detail: voor de zoon hernam ik alleen het stukje met de Boze Wolf, voor de dochter het stukje met Roodkapje. Dat heeft een leuk effect wanneer ze -bij uitzondering geef ik toe 😉 – kameraadschappelijk met elkaar omgaan.
Run, Roodkapje, run!
Sprookjes?!? Waarom geen piraten of piloten?
Verder heb ik hier niet veel aan toe te voegen, er werden geen wijzigingen aan het patroon aangebracht, er werd niets extra gevoerd of verstevigd. Enkel dit, ik maakte nog snel een colltruitje voor de zoon erbij in tricot met rode vichy ruitjes. Een raglan-model met witte boordstof aan de mouwen maar mét colletje. Een snel klaar probeerseltje.
Lekkere cake bakken na de fotoshoot.
Ik probeerde de laatste maanden al meermaals mijn eigen ‘stijl’ te definiëren. Vaak word ik namelijk beïnvloed door een heel resem aan uiteenlopende invloeden, van minimalistisch en zwart-wit, over lieflijk en pastel tot heel kleurrijk en speels. Ik kan verliefd worden op een romantisch roze jurkje en de dag nadien weer een retro print verwerken in mijn creaties… is dat te ‘eclectisch’? Te verwarrend? Of misschien gewoon… mij?
Lieve groet,
xXx Laurence xXx
“Hey ho!
- P'titsmonstres - 