Peacoat Xmas Present

Ik heb een jas gemaakt. Een echte mannenjas, begot.


IMG_3727


Belofte maakt schuld en ik had er een beloofd als kerst/verjaardagsgeschenk. Het vooropgestelde doel was dat hij draagbaar zou zijn, want enkele tientallen uren werk zie ik liever niet in de vuilbak verdwijnen. Qua timing zat ik redelijk krap, eerlijk gezegd. Bij een stuk van dergelijk formaat is het immers nogal handig als je model in de buurt is voor die -tig tussentijdse pasbeurten en de man des huizes is pas sinds half december terug thuis van een drie maand lange zending naar het buitenland. Maar hé, de jas is af geraakt en eerlijk gezegd ben ik ook trots op het resultaat. Nog enkele aandachtspuntjes om mee te nemen naar een volgend exemplaar (zoals een iets stevigere buitenstof nemen als je van plan bent de jas zo warm te voeren want aan de mouwen en de zoom zie je de rand van de voering wat in reliëf).



Het patroon van dienst is de Goldstream Peacoat van Thread Theory Designs. Ik volgde exact de maten van de man en bekwam meteen een perfecte pasvorm (hoera voor een man met standaard confectiematen!). Enkel de mouwen naaide ik met halve naadwaarde zodat ze wat breder uitvallen omdat ik ook deze warm gevoerd heb.

De jas is volledig gevoerd met een  gewatteerde, zachte, groene fleece die reeds in ruitvorm is doorstikt. Voor de mouwen nam ik dezelfde voering, maar draaide die om en gebruikte de gladde achterkant om vlotter met een dikke trui erdoor te glijden.

Ik verstopte ook hier en daar wat ‘foliekes’.. een verborgen melige boodschap hier en daar te compenseren wat ik veel te weinig zeg in de dagelijkse ratrace. Volgens de man des huizes is het eindresultaat ‘braver’ dan hij van me verwacht had, maar het zit hem soms in de details, nietwaar? Die verborgen flap met ‘marry me?’ heeft hij echter nog steeds niet gevonden, typisch..



De sjaal! Voor ik het vergeet te vermelden, die breide ik dus ook. Mijn eerste breiwerk sinds de lagere school. Ik weet niet waar ik trotser op ben, de jas van 150 euro materiaal en 30 uur werk of de sjaal van 15 euro en 5 uur werk (jaja, als het zonder machine te doen is.. 😉 ), ha!

Sta me toe nog wat foto’s op je af te vuren, het model heeft nu zo zijn best gedaan om presentabel erop te staan:



 

Schoontje, niet?

En de jas ook?

Prettige eindejaarsfeesten toegewenst!

 

Lieve groetjes,

xXx

Laurence

P.S. Dat stukje over het verborgen huwelijksaanzoek is een grapje hoor, voor ik hier overstelpt word door steunbetuigingen, haha!

P.P.S. Behalve voor jou, Nils, vooral blijven zoeken! 😉

 

 

 

Peacoat Xmas Present

Minitripper x 2

Wat doe je als je kleuter op vrijdagavond thuiskomt met de klaspop en in zijn bruut enthousiasme het bijhorende koffertje een kopje kleiner maakt?

Boos worden? Eens diep zuchten?

Of wat dacht je hiervan: al even enthousiast in je walhalla op zoek gaan naar passende stof en patroon, want we gaan onze logee toch niet met lege handen laten vertrekken zeker?

Op maandag kon ik de zoon zijn nieuwe vriendje in stijl laten terugkeren naar de klas:


12304333_10153826396027848_4952276775498535385_oKlaspop Rikki – 2de kleuterklas

 

Maarre.. wat doe je als je andere kleuter het volgende weekend ook de klaspop meebrengt naar huis?

Dan zet je haar schoentje klaar naast die van je kroost en hoopt op een lieve Sint.

12314679_10153838361487848_4723717746497140122_o

Blijkbaar vond de Goedheiligman de pijpajuin en de Rodenbach wel eens een welgekomen afwisseling na al die wortelsoep, want zie eens hier:


12307358_10153836544747848_4639655885068465523_oKlaspop Olli – 1ste kleuterklas

 

Op maandag gingen dus ook de jongste dochter en haar olifant stylisch de speelplaats op.

 

Lieve groet,

Laurence

Patroon: Minitripper uit Zogeknipt2

Stof Rikki: uniek stuk

Stof Olli: Sample van De Melkbrigade

Voering en fournituren: De Stoffenkamer en Mertens Mercerie

Minitripper x 2

College Girl

Zo’n 10-15 jaar geleden beleefde ik een van de mooiste periodes uit mijn leven. Met name de studententijd. Ik hoor vaak rond me mensen verkondingen dat ze toch blij zijn daar vanaf te zijn, dat studeren. Pintjes drinken, al goed en wel, maar de rest.. Ik deel die mening duidelijk niet. Na een paar -verrijkende, weliswaar- jaren vertoeven in de wondere wereld van de jonge ouders (daar kan ik pagina’s mee vullen), merkte ik toch dat, nu alles op zijn plooi valt en de nachten weer nachten worden, mijn ‘abstracte’ hersenhelft het heeft overleefd. Meer nog, ze smeekt om zo gevoed te worden als mijn kroost de laatste 6 jaar. Voeding op vraag, geen regeltjes, schema’s, verboden of verplichtingen.

Ik schreef me weer in aan de universiteit.

Indien er dus een blogstilte volgt, brand dan een kaarsje voor deze student. Het is immers al een tijdje geleden, nietwaar..

Wat kijk ik uit naar de studentenjaren van mijn kroost. Ik zie het al helemaal voor me. Ik hoop ook oprecht dat ze er evenveel van genieten als ik deed.

In tussentijd stel ik me tevreden met doen alsof. Ik voorzag mijn oudste -die pas kan lezen, ha!- van een sportief tenueke à la studentinneke. Katelijne van Mon Depot voorzag me van een ontzettend zachte, groene sweaterstof van Lily Balou. Ik heb werkelijk nog nooit zo’n zachte stof gevoeld. Het patroon van dienst is de Ole van zonen09 met rits.

Ook de tricot met veertjes is van Lily Balou. Ik gebruikte deze laatste voor een longsleeve, maar verstopte hem ook in de zakjes en de ellebooglapjes van de kaptrui.

Deze stoffen -en meer!- zijn sinds gisteren te koop in de webshop. Snel zijn is de boodschap!


 


De gele sweaterstof aan de binnenkant is er ook eentje van Mon Depot. Ik won die destijds met deze jurk in de Straightgrain wedstrijd. Ze komt hier schitterend van pas. De trui is hierdoor heerlijk dik en lekker warm, maar blijft beweeglijk.

Ik denk dat dit de eerste keer is dat mijn dochter laaiend enthousiast is van een kledingstuk en waarlijk een gat in de lucht sprong. Niet dat ze anders ontevreden is, maar er zijn zo gradaties in haar contentement.. als er een sprongetje aan te pas komt, kun je zeggen dat de punten voor comfort zich ergens rond ‘hoogste onderscheiding’ situeren!

 

Dan ga ik nu weer even mijn brein voeden, het -creatieve- hart is verzadigd.. voor een uur of 4 😉

 

Lieve groeten,

Laurence

 

 

College Girl