winterjas

Ik maakte nog eens een jas. Een warme, wollen jas. Een tikkeltje eigenzinnige jas. Voor een eigenzinnig kind. Samen gaan ze op-de-knieglijdend en breakdancend op Bob Dylan door het leven.

img_9114_2kopie — *Once upon a time you dressed so fine*

Vandaag is de geboortedag van een nieuw Belgisch patroon. Ontmoet Lewis, de jongste telg van de Compagnie M-familie. Ik schreef hierover al een stukje op de blog van Marte. De jas is een spin off van de Louisa mantel voor meisjes, die op zijn beurt een spin off is van de Louisa jurk. Diezelfde jurk bezorgde me de eerste plaats in de categorie ‘Plain and Simple’ van de Compagnie M wedstrijd net een jaar geleden. Hoe zou ik dan kunnen weerstaan aan het uitproberen van deze Lewis? Op één been kan je niet staan, nietwaar?

Wat het maken van de jas betreft: ik heb al voor hetere vuren gestaan. Het zit allemaal heel logisch ineen en de uitleg is zeer nauwkeurig. Alleen maakte ik een kleine inschattingsfout wat de maat betreft. Meten is weten, indeed, alleen zat ik wat krap in tijd de laatste weken. Nog zoiets van haast en spoed en zo. Ik knipte dus een 116 voor de smalle, kleine 5-jarige en dat bleek -ahum- ruim te zitten. Ik nam dan maar de artistieke vrijheid een iets grotere naadwaarde te hanteren en de mouwen kortte ik 5 cm in. Niet geheel volgens de regels van de kunst, maar die tijd en zo…(lui? IK?) Hoewel het een korter model van jas is, ziet het er bij mij dus eerder als een mantel uit. Maar hé, neuters gonna neut, de zoon is wél content.

Als buitenstof koos ik een mooie, warme mosterdgele wolmix van De stoffenkamer in Gent. De voering is een prachtig Robert Kaufman katoentje in een heel speciale blauwe kleur. Blauw en oker, altijd een hit. De naden zijn met extra dik garen in een zigzagsteek doorgestikt. De stof is namelijk nogal dik en niet echt plat te strijken (de wol krimpt heel erg bij het strijken!) en ik hou van strakke naden.

img_9119kopie — *Hey teacher! Didn’t stick my tongue out.. wouldn’t dare*

img_9158kopie — I’m just a monkey man. I’m so glad you’re a monkey woman too.

Bij een toevallige passage in de Veritas viel mijn oog op deze strijkapplicaties. Een banaan, hamburger, blik soep, een Stones tong, call me crazy, maar plots kreeg die klassieke, geklede wollen jas in mijn hoofd een nogal hoog punk en pop art gehalte. Dus besloot ik alle teugels te vieren: eerst kwamen de applicaties, dan de ellebooglappen en om het nog wat eclectischer te maken smeet ik er nog wat houtje-touwtje sluitingen bij. Less is less. Stella McCartney zou trots op me zijn.

img_9177_2kopie — You can’t always get what you want, but if you try sometimes you might find, you get what you need

Benieuwd naar jullie mening? Too artsy fartsy? Of too cool for school?

Vele groeten,

Laurence

P.S. Om de lancering van het patroon te vieren, kun je in de shop van Compagnie M tot 4 december gebruik maken van de kortingscode LEWISCOAT10 voor 10% korting. Heb je ook zin in een schandalig luxueus prijzenpakket? Dan stel ik voor dat je de daad bij het woord voegt en deelneemt aan de wedstrijd die aan deze geboorte gekoppeld wordt! Alle details kun je hier lezen. Wie niet waagt..succes!

Ik ben de hekkensluiter van Kids On Tour. De rode lantaarn zeg maar.

Ik vind dat wel leuk. Niet zo erg toen ik nog verplichte sportlessen en -proeven had tijdens mijn opleiding (altijd als laatste eindigen bij het lopen had iets demotiverends zeg ik je, zeker als die frisse gezichtjes die eerst geëindigd zijn je dan nog es vol goede bedoelingen komen aansporen), maar wel als het om iets gaat wat ik wel graag doe. En waar ik niet zo slecht in ben als lopen.

Ik trok een lotje en mocht naaien voor een dotje. Dat de mama ervan een ontzettend goede naaister is waarvoor ik vermoed dat precisiewerk een vereiste is, maakte het wel best spannend. Ik had meteen een jas in gedachten, de ‘Cockpit’ uit Homemade Mini Couture. Om het professioneel aan te pakken maakte ik eerst een proefjasje. Helemaal volgens het patroon.

Ik merkte op dat hij eerder breed viel en de mouwen aan de korte kant waren, dus in de definitieve jas werden de mouwen 2cm langer gemaakt en de boordstof ook 2 cm. Aan de breedte werd niet gesleuteld, want in tegenstelling tot de -lichte- testjas, is de uiteindelijke versie een voor putje winter: de buitenstof is heel stevige, waterdicht gemaakte sweaterstof, de voeringstof is crème-kleurige fleece (100% katoen) en daartussen propte ik nog 2 lagen wattine. Koud zal ze niet hebben, vermoed ik. Voor de kraag gebruikte ik een stukje nepbont. Eerlijk is eerlijk, hier haalde ik de mosterd -ik vind dit nog steeds een van de mooiste jassen die ik ooit gezien heb- en ik wou al lang deze ook eens maken.

Een laatste zaak die ik veranderde, waren de paspelzakken. In het boek staat een nogal ‘rappe’ techniek van opgenaaide paspelzakken uitgelegd, maar in de definitieve jas ging ik voor echte paspelzakken, volgens de regels van de kunst.

Tussen mijn lapjes stof lag nog een mooi, roestkleurig stukje gebreide stof te wachten op een bestemming. Wat past er nu beter bij een jas dan een sjaal? Akkoord, een muts misschien, maar breien kan ik (nog) niet. Een sjaaltje maken wel, als er geen breien aan te pas komt zoals nu. Het enige wat ik deed, was een rechthoek uitknippen en spelen met de overlock: een rode rolzoom zoals ik hier deed (eigenlijk was in het omgekeerde volgorde, de sjaal werd gemaakt voor de jurk), maar ik trok wat aan de stof zodat die echt begon te krullen. Et voilà mijn outfit.