Straks is het feest ten monstertjeshuize. De tafel wordt gedekt voor 19 personen. De pakjes liggen onder de kerstboom en de lichtjes branden. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, als je het aan mijn kinderen vraagt en dat hebben ze van geen vreemde.

Een middagdut zit er niet in, daarvoor zijn ze te extatisch en opgewonden. Blote voetjes rennen door het huis, meer rommel creërend dan wij kunnen opruimen, maar is hier spreken we in zo’n geval van een ‘gezellige drukte’. Of de familie er straks zo over zal denken, is nog maar de vraag, maar ach, gaat het niet vooral om het samenzijn? En genieten? Ja toch?

Ok, misschien ook een heel, heel klein beetje om de party outfit van dienst. Toch als je die zelf gemaakt hebt. Er kruipen best wel wat uren werk in en uiteindelijk hoop je dat het plaatje klopt.

De oudste dochter kreeg een jurk waarvoor ik de mosterd haalde op drie plaatsen:

De stijl en inspiratie haalde ik bij dit Belgisch designermerk.

Het patroon is er een uit het laatste boek van deze dame.

De stof spotte ik hier en kocht ik hier.

Het geheel zit nog wat ruim, zoals ik het wou, met het oog op de zomer. Ik heb er alvast een liefde bij, viscose genaamd. Stof die zo soepel valt, dat rimpelrokjes er op slag veel sierlijker gaan uitzien. Het resultaat is een eenvoudige jurk, maar in mijn ogen toch heel klassevol door de zachte kleur, de frivole mouwen en de mooie knopenrij op de rug. Winter- en zomer draagbaar.

---

---

---

---

Mag ik jullie al een zalige Kerst en aangename, warme feesten toewensen?

Ook hier werd Stof Voor Durf Het Zelvers 2 in huis gehaald. Uiteraard. Vooral voor de mix and match jurkpatroontjes.

Het tweede jurkje dat eruit gemaakt werd, was oorspronkelijk bedoeld voor het jongste monstertje. Zij wordt twee op 17 september. Een verjaardagsjurk dus.

Maar mevrouw wou niet passen, noch poseren. Het zat op zicht trouwens ook nog wel wat ruim, die maat 92. De 92 uit Stof Voor Durf Het Zelvers 1 past perfect en het is algemeen geweten dat die nogal smalletjes uitvallen. Ik heb dus duidelijk SVDHZ1 kindjes in huis!

Ik zag mijn creatie al meteen in het vergeethoekje verdwijnen, maar dat was buiten grote zus gerekend. Zij kwam, paste en … claimde. Akkoord, het is wat kort (héél kort), maar met de gepaste kousenbroek kan het er Pippi Lankousgewijs mee door.

---

---

Ik maakte Marie Celestine met kapmouwtjes en daaronder een rimpelrokje. De stof van het bovenstukje is een lapje fijn ribfluweel dat hier nog lag van een van de eerste jurkjes die ik ooit gemaakt heb, nu zowat een jaar geleden. De voering is een rood/wit motiefje in katoen van Timeless Treasures, een restje van deze Jacob broek. De knoopjes komen uit de voorraadkast.

Het rimpelrokje zeg je? Ah ja, dat is een knap stofje, niet?

Het is een sample stofje van de Melkbrigade. Bedoeld voor rokjes, maar wegens een foutje in de productie zijn die er niet gekomen. Maar wat niet is, kan misschien nog komen.

Ik hernam de staartjes van het meisje op de fiets voor de schouderstukjes. Er mocht zo weinig mogelijk verloren gaan.

De kwaliteit van de foto’s, mja, helaas niet van topkwaliteit. Ik lijk in huis maar geen plaatsje te vinden met voldoende licht om manueel te fotograferen (een bewegend model althans) en ik ben nooit thuis met daglicht tijdens deze korte winterse dagen. Dus jullie moeten het er maar mee doen en de lelijke slagschaduwen erbij nemen. 

---

---

Vind je ook niet dat deze kousen ervoor gemaakt zijn? Ik vind ze schitterend. Ze zijn van de huidige wintercollectie van Fred&Ginger. De laarsjes zijn eigenlijk van broerlief. Het merk is Ocra en ze hebben vleugeltjes aan de zijkant (dochter vindt ze top want het zijn Mega Mindy botten! ).

---

---

Zo. Weer eentje tevreden. En voor mijn kleinste madammeke heb ik nog ruim de tijd -als in twee dagen- voor een nieuwe verjaardagsjurk. Met een al even speciaal stofje. Dus … Stay tuned!

Groetjes,

Laurence

Ik kreeg vandaag een stokje toegeworpen van een ontzettend talentvolle stadsgenote.

Ik werd gevraagd een kleine selectie (een haast onmogelijke taak, ik zeg het je) te tonen van ‘mijn’ 2014. Mijn 10 favoriete foto’s, die -in de meeste gevallen- nog niet eerder op mijn blog zijn verschenen (maar misschien wel op Instagram of Facebook). De spontane momentopnamen, heb ik gemerkt, geven me het meest het gevoel dat hier écht een jaar is voorbijgegaan.

Dat het écht een jaar geleden is dat mijn jongste haar eerste stapjes zette.

Dat het écht een jaar geleden is dat ik de borstvoeding vaarwel zei.

Dat het bijnà een jaar geleden is dat de zoon voor het eerst naar school ging.

Dat het toch weeral een half jaar geleden is dat we de Italiaanse zon (en regen) op onze huid voelden.

Dat mijn oudste écht al 5 is.

Dat het lief écht wel grijs aan het worden is, maar daarom geenszins minder aantrekkelijk.

Dat ik mijn beide pollekes mag kussen met wat ik heb.

---

Februari: weekendje Ardennen met vrienden, een paar weken voor ik meter werd van hun derde kindje. In een ontzettend ouderwets, maar groot vakantiehuis gezellig huizenieren, kokkerellen en ongeveer 10 jaar bijpraten. Genieten in eigen land, je moet het soms helemaal niet ver zoeken.

---

Februari: Wie dacht dat mijn kinderen altijd very stylish erbij lopen, think again. Deze foto werd genomen voor het vertrek naar school, waar het carnavalsfeestje door zou gaan. Maar het had eigenlijk eender welke ochtend kunnen zijn.

---

Mei: Ook dit was 2014. Veel snottebellen, rochels, reutels en een occassionele oorontsteking. Maar we klagen niet. Tenzij we zelf gesneuveld zijn uiteraard.

---

Juni: Daar gaat ze… fietsen kon ze al een half jaar, maar die start- en en stopangst kreeg ze maar niet overwonnen. Met haar kleine gestalte (amper 98cm op ruim 4,5 jaar) duurde het toch een pak langer voor ze comfortabel op een fiets zat, maar nu kan ze zich meten met de groten!

---

Augustus: My all time favorite. Na een rit van ruim 12 uur aangekomen aan het Gardameer in Italië. Ik denk niet dat er een plek op Aarde is waar ik meer herinneringen aan heb. Amper 10 maand was ik toen ik er voor het eerst verbleef, het vakantiehuisje van pépé en mémé Lebon. Zij zijn er niet meer, maar de oude snoepdozen (pépé) wel, alsook de ontelbare boekjes met kruiswoordraadsels (mémé), het -ondertussen ‘vintage’- interieur, de foto’s en de geur, een vleugje mottenballen en nostalgie. Ik hou ervan met hart en ziel. Hoe laat het ook was die dag, ik wou meteen na aankomst de kinderen laten kennismaken met het meer waarop zelfs mijn moeder in the seventies waarschijnlijk monokini aan het waterskiën was terwijl mijn vader in een potdichte caravan voor zijn tweede zit aan het blokken was. Het Gardameer en mijn familie, we go way back 😉

---

Augustus: Diezelfde vakantie in Italië zijn mijn ouders nog een weekje langsgekomen. Zonder monokini intenties of tweede zit, deze keer. De kindjes zaten op hun Paasbest oma en opa op te wachten. Een zeer toevallige, maar heel mooie foto. Vooral de kleuren vind ik prachtig.

---

September: Meer bepaald 1 september. Hannah brengt grootmoedig grote broer en zus naar school en spreekt hen moed in. De Indian Summer komt helemaal tot zijn recht in deze foto.

---

September: Meer bepaald 17 september. Ofte de 5de verjaardag van mijn moederschap, ook een beetje van mijn oudste dochter dus. Een pareltje van de Klikmobiel, waarschijnlijk de mooiste foto die ik heb van alledrie samen.

---

November: Papa is nogal vaak van huis weg voor het werk. Maar zelfs als hij thuis is, zijn onze kinderen welkom in onze slaapkamer. Er staat een extra zetel en een extra kinderbed. En een extra lattenbodem en matras, voor deze soort situaties.

---

December: Ze wordt straks twee. Mijn kakkernestje. Mijn onverwacht surprisebabietje. Die oogjes, dat krulletje, die snottebelletjes ❤ . De beste verrassing ooit.

---

Tijd om het stokje door te geven! Welke 10 beelden ademen ‘2014’ voor jullie, Mieke, Sarah en Jo? Mogen we eens gluren? 🙂