Meet ‘Jack’

 

Er zijn zo van die kinderen die willen lopen nog voor ze kunnen stappen. Ik heb hier zo drie exemplaren in huis. Tja, van wie zouden ze dat hebben? Na een boel jurkjes, vorige week pas voor het eerst een hemdje voor midi-monster in elkaar gestoken. Blijkbaar moet de uitdaging altijd groter en groter zijn, want ergens had ik het in mijn hoofd gekregen dit weekend zowaar een echte jas te toveren.

Een facebook-groep waar ik lid van ben, start deze week met de groepsaankoop en creatie van het -in naaikringen- alom bekende ‘Jackie‘-manteltje voor meisjes, een patroon van Ienemiene en Emma & Mona. Prachtige exemplaren zijn er al gemaakt! Uiteraard wou ik me daar ook eens aan wagen, het patroon lag hier zelfs al gekocht en geknipt in de schuif.

Alleen… had enkel de kleerkast van midi-monster nog een plaatsje vrij. Een meisjesmodel voor een jongen? Kan dat wel? Mits enkele aanpassingen misschien? Het proberen waard!

En het resultaat? See for yourself.

Meet … ‘Jack’ (inclusief snottebel):

Image

 

Image

 

Een eerste aanpassing die ik deed aan het origineel, is dat ik het zo’n 7 cm korter heb gemaakt. Van een mantel naar een vestje dus. De tweede aanpassing betrof het versmallen. Het oorspronkelijke model heeft namelijk eerder een lichte A-lijn, voor midi-monster had ik het liever wat meer aansluitend. De derde aanpassing deed ik aan de kraag. Die tekende ik in een punt in plaats van rond. Net iets ‘mannelijker’ naar mijn idee.

Image

Om op zeker te spelen, wou ik de juiste stof. En wat is er nu stoerder dan jeans?

Leder misschien, daarom ging ik voor enkele details in nepleder. In kleur. Uiteraard! Dat brengt me tot mijn vierde en laatste aanpassing aan het oorspronkelijke patroon: het achterpand knipte ik in twee stukken voor een kleurrijk detail.

Image

De stof van de voering was de basis van het hele idee. Die moest gewoon alom aanwezig zijn. Daarom heb ik ze verwerkt in de paspel op het voor- en achterpand én in de zakken.

Image

Image

Image

De gele knoopjes maken het af. Slechts drie, want ik wou dat het jasje nog genoeg speelruimte gaf.

Image

Image

Image

Wat denken jullie? Een meisjesmantel omtoveren tot jongensjas, geslaagd of niet?

Ik vind van wel, of beeld ik het me alleen maar in dat ik zo’n prachtig stoer exemplaar van een zoon in huis heb dat best wel weg kan met de ‘retro-gay’ look, om het met de woorden van mijn moeder eens te zeggen?

Meet ‘Jack’

Flower Power

Dit weekend was het Petit Bazaar in het ICC in Gent. Sinds jaren al een vaste afspraak in mijn agenda. Ideaal voor een moeder-dochter uitstap waarbij beide gepluimd worden. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Image

 Deze keer, in tegenstelling tot de vorige aanslagen op mijn portemonnee, was ik het slachtoffer van de stoffenwinkeltjes. Ik ging geen stoffen kopen. Echt niet. Yeah right. Bedankt Ella & Basiel om mij nogmaals op het gebrek aan karakter te wijzen dat zo typerend is geworden voor mijn recente verslaving. Het moest wél meteen onder handen genomen worden om mijn laatste aankoop -voor mezelf of mijn betere helft?- te rechtvaardigen. En het mocht zeker geen jurkje worden!

Ik zag al vaak iets verschijnen uit het boek Stof Voor Durf Het Zelvers. Tijd om me er ook eens aan te wagen. Mijn oog viel op het tuniekje met ronde kraag. Ik had toch beter de tijd genomen ook het boek zelf open te slaan en niet enkel het patroon. Bij het knippen moet er iets fout zijn gelopen, want bij de eerste pasbeurt zaten we al met een blote-buikprobleem. Tijd voor improvisatie! Een band boordstof bracht soelaas.

IMG_9478

IMG_9477

Het broekje had ik al eerder gemaakt. Daarvoor gebruikte ik het Jacob patroon van Zonen 09, maar paste het aan (lees: 2 maten versmallen).

IMG_9492

IMG_9487

Geef toe, deze stof was voorbestemd voor maxi-monsters garderobe. Wat die gerechtvaardigde aankoop betreft, mission accomplished!

Dikke pluim voor een geslaagd weekend.

close-up

Flower Power

Poezenjurk

Een tweetal weken geleden gaf ik een homesale met kleren van een straffe Gentse madam. Ze had ondertussen mijn naaiverslaving al opgemerkt en verraste me met een lapje stof van de bekende Belgische ontwerpster Dominique Ver Eecke. Ontworpen en dus bestemd voor een rokje. Maxi-monster en rokjes, dat gaat echter voor geen meter samen. Combineer een -hoofdzakelijk na de maaltijd- peuterbuikje met een totaal afwezig poepje en alles zakt scheef. De contraposto-houding is er niets bij vergeleken. Vandaar haar én mijn voorliefde voor jurkjes. Hoef je meteen niet meer te combineren ook.

Easy does it.

Image

Het bovenstukje is gebaseerd op dat van de MAMBO jurk uit Homemade Mini Couture. Het stofje is de Zigtone Maize , gevonden bij Roos&Violet. De rok is een eenvoudig rimpelrokje, de sublieme stof vraagt niets meer. Ertussen stak ik een driedubbele paspel, gevonden in de Stoffenkamer te Gent.

De schoentjes zijn van Ocra.

Image

Achteraan sluit de jurk met een blinde rits.

Image

Image

Et voilà.

EN makkelijk te combineren:

ImageImageImage

 

Poezenjurk

Vrijdag 21 maart 2014

Pang!

Het startschot is gegeven.

Op aanvraag, uit vrije wil, uit noodzaak, make your choice, maar deze blog moest er komen.

In een vroeger-kinderloos- leven, het lijkt soms wel eeuwen geleden, stond vrijheid centraal. Vrijheid te gaan en staan waar je wou, wanneer je dat wou en met wie je dat wou. Tenminste, als je niet besloten had je professionele heil te gaan zoeken in een militair milieu. Reden? De wereld zien -en die heb ik gezien- , de fysieke uitdaging -voor mij nog steeds een uitdaging- , de pragmatische mannenwereld -hou ik nog steeds van, lekker eenvoudig- en zo zijn er nog wel een paar. Na enkele jaren wereldzeeën verkennen met de voeten droog aan dek, waagde ik me in september 2009 in de diepe poel van het ouderschap. Vrouw overboord! Na de komst van maxi-monster was het kiezen tussen zwemmen of verzuipen, het werd zwemmen. Schoolslag werd crawl en plannen werden gesmeed voor de komst van midi-monster in juli 2011. We hadden onze beoogde brevetten behaald, trots! Tijd voor een volgende uitdaging dus; een nieuwe job? Een nieuwe hobby? Niet, dacht mini-monster en ze kondigde zich aan voor december  2012. Crawl werd plots vlinderslag. Maar wat een voldoening!

Nog steeds zit ik dagelijks strak in het donkerblauwe pak. Omsingeld door wetgeving, regels en reglementen.

Men zegt wel eens dat elke persoon een andere zijde heeft.

Hier is de mijne.

Enjoy!

Vrijdag 21 maart 2014