Hé,

 

pssstt…

 

kijk wat ik gisterenavond in mijn mailbox kreeg:

 

“Congratulations! Your blog reached 200 followers on Bloglovin’!”

 

 

En zoals ik hier al beloofde, betekent dit dat het tijd is om weer iets weg te geven!

Ik stelde me de vraag wat ik zelf het liefst zou winnen van de auteurs van de blogs die ik zelf volg. Het was eigenlijk meteen duidelijk na het voorbije weekend in goed gezelschap. Het antwoord is … tijd. TIJD. UREN. NAAITIJD. De mogelijkheid samen een half dagje te naaien, ideeën uitwisselen, kennis te maken, met andere woorden de mogelijkheid om eens buiten de virtuele wereld te voelen wat ons bindt.

Bij deze, beste 200 bloglovin-volgers van mijn blog (ook de 110 lieverds die me via mail volgen en de 19 via WordPress uiteraard!), gaat nu de give-away van start van het vierdimensionele goud voor een fulltime werkende moeder van drie met een creatieve compulsieve stoornis:

 

Volg mijn blog (op eender welke manier)

+

Laat een comment achter waarin je vermeldt welke post op deze blog je favoriet is

=

En misschien win jij wel 4 UUR van mijn schaarse tijd! Kan je naaien? Dan kom ik tot bij jou of jij tot bij mij en gaan we samen aan de slag voor een stuk naar keuze (je koopt wel zelf patroon en stof). Kan je niet naaien? Geen probleem, voorzie mij van je patroon en stof en ik ga aan de slag voor jou, al dan niet in jouw aanwezigheid (misschien kan ik je met de microbe besmetten? 😉 ).

 

Last but not least, op zondag 02 november om 22u sluit ik af, maandag maak ik bekend bij wie ik langskom!

Good luck en nog een fijne week (vakantie?) toegewenst,

 

Laurence

 

Kids Clothes Week, I[heart]MarcelMarlier sewalong, Femma naaiweekend, ik kan het haast niet bijhouden waar ik allemaal aan wil deelnemen. De tijd om, telkens er iets vanonder de naaiwmachine is gerold, daar een leeswaardige blogpost over te schrijven, met mooie foto’s liefst, ontbreekt ook vaak. Maar vandaag kan ik genieten van een extra dagje verlof. Ik trok het bos in met de kroost en kon ervan profiteren hun nieuwe winterjassen in beeld te brengen.

Een tikkeltje retro: voor de dames het model van het manteltje (Jackie van Ienemiene), voor de zoon de kleurencombinatie van de jas (Lars van Zonen09). Alles passend in het thema I[heart]MarcelMarlier, de sewalong van Straightgrain. Check.

Deze week afgewerkt, in het kader van de Kids Clothes Week. Check.

De Lars van de zoon geknipt, gestikt en op gezwoegd tijdens de twee dagen in Spa (Femma naaiweekend). Check.

#1 en #2: Jackie mantel voor de dochters

Een warme wolmix van bij Liesellove met binnenin een schapenvelletje als voering. Voor de voering van de mouwen en de zakken gebruikte ik een katoentje van bij Liesellove met vogeltjes. De oudste kreeg een maat 110 en de jongste maat 86/92. Ik versmalde het geheel wel een ietsiepietsie, ook de mouwen.

   

   

Ik hou er wel van mijn dochters wat gelijkaardig te kleden. Zelf vinden ze dat ook (nog) leuk. Maar om toch hun eigen touch eraan te geven, zocht ik knopen die op hun lijf geschreven zijn. Mijn oudste, klassieke, tengere ‘ooit-word-ik-prinses’-meisje kreeg sobere houten knopen. De jongste spring-in’t-veld, momenteel getekend door de windpokken, kreeg stoere knopen à la pantervelletjes, they match the shoes!

 

 

 

#3: Lars van zonen09 voor de zoon

 

Eerlijk is eerlijk, dit is by far de meest complexe jas die ik al in elkaar gestoken heb. Er bestaan er nog veel complexer, daar ben ik me van bewust, maar dat op het eerste zicht lekker eenvoudig jasje, heeft me toch verrast. Gelukkig werd ik gedurende de lange uren in opperste concentratie dit weekend vooral mentaal bijgestaan door haar en haar en haar, my partners in crime. Over dat weekend gesproken, daar heb ik niet alleen naaigewijs mijn peren gezien. Allereerst kwam ik 3 uur te laat aan op vrijdag, dankzij aardig wat fileleed. Bleek ik dan een essentieel klein deeltje van mijn naaimachine in de Ardense bossen als everzwijnenvoer verloren te hebben (bedankt organisatie van Femma voor de Bernina in bruikleen! Ik ben verkocht en ondertussen volop aan de mouw van de Kerstman aan het trekken 😉 ). Vervolgens kwam telefoon van het thuisfront dat er een monstertje de windpokken op bezoek had. Toen dan bleek dat ik het geprinte patroon van Lars niet geheel volgens de juiste pinterinstellingen had afgedrukt (er ging hier en daar wat info verloren, maar de afmetingen klopten gelukkig), begon het echte zweten. Dat wijntje op vrijdagavond had ik wel verdiend. En op zondag ging ik met een afgewerkte jas naar huis.

 

 

 

De buitenstof is een vondst uit de outlet bak van bij Mertens Mercerie te Melle. Amper 8 euro per meter. De rest vond ik er ook, evenals de superzachte tricot die dienst doet als voering. Ik ging voor een korte, smalle 104. Dit zit nu perfect, maar zal niet de hele winter doen, vermoed ik. Het geheel is gevoerd met een laagje tricotine. Goed voor een herfstjas, niet warm genoeg voor de winter.

 

 

Mijn woorden zijn op, mijn foto’s belange niet. Kijk je nog even mee?

 

 

Vaak lees ik dat collega-naailiefhebsters een grote voorkeur hebben voor een bepaald soort stof. Hier is dat niet anders. En het is duidelijk NIET tricot en andere stretch-soorten.

Het plan was een Ole van Zonen09 ineen te steken voor de zoon of dochter, die zitten beide in dezelfde kledingmaat. Wel, het heeft me bloed, zweet en tranen gekost (alé, in elk geval tijd, een heleboel garen en 2 tornmesjes). Helaas zitten er naar mijn gevoel nog teveel imperfecties in om het gevoel van voldoening te laten overheersen.

Maar..

..het is draagbaar. Mooi zelfs. Lekker warm. En heel erg geliefd door het model.

Ik vond ooit een ontzettend mooi lapje tricot bij Ella & Basiel, een fotoprint van een bos met daarop getekende bosdieren en fantasietjes. Het was even zoeken wat ik ermee kon doen, maar onze zondagse bezoekjes aan het bos van Domein Bulskampveld inspireerden me om deze te gebruiken voor het maken van een warme sweater, liefst met kap. De zoon houdt er niet van kledingstukken over zijn hoofd te moeten trekken, dus moest deze vooraan open kunnen. Ole voilà!

Ik maakte de volledig omkeerbare versie. Voor de binnenkant, de kap en de boorden nam ik een kwaliteitsvolle groene tricot van Fragile van bij Mon Depot. Aan de rand van de kap bevestigde ik een strook nepbont (een heerlijk detail, vind ik zelf).

Dit brengt me tot imperfectie #1 : ik plaatste de drukknopen tussen de panden niet helemaal correct vermoed ik, want de halslijn viel wat teveel open. Vandaar dat ik er een knoopsgat en houten knoop aan toegevoegd heb. Wat de sweater meteen niet meer zo omkeerbaar maakt uiteraard.

 
 Imperfectie #2: ik werkte het knopenpad vooraan eerst niet op de voorziene manier af, waardoor er heel wat getorn aan te pas kwam. Het zit nog niet heel katholiek in elkaar, maar goed, daar moet maar naast gekeken worden. Het geduld om het geheel weer uit elkaar te halen, zal je hier niet vinden.

Imperfectie #3: Ik maakte er geen twee, dus gekibbel tussen zoon en dochter was mijn deel.

Geniet nog even mee van enkele sfeerbeeldjes:

 

Vandaag was een prachtige (haast irreële) nazomer/herfstdag en wij hebben er van genoten met de geleide boswandeling ‘kabouters in het bos’ in Domein Bulskampveld te Beernem!

Wat zijn jullie favoriete herfst-adresjes?