Een aantal weken geleden spendeerde ik een hele zo(o)ndag ten huize Zonen09. Op enkele luttele kilometers van mijn eigen homestede, als dat niet handig is. Op de planning stond het ineen steken van de reeds uitgetekende en -geknipte jas ‘Lars’. Ik had die al eens gemaakt voor de zoon, deze keer moest het een worden voor de jongste meid in ons gezin. Met het creatieve brein achter het ontwerp vlak naast me, moest dit toch een eitje worden in vergelijking met de vorige keer. Toen spendeerde ik er immers een vol weekend (als in van ‘s morgens 8u tot ‘s avonds 22u met af en toe een koffiebreak) aan, remember?
De jas is die zondag niet afgeraakt. Daar zaten Sharon haar culinaire kunsten waarschijnlijk wel voor een groot stuk tussen (nooit gedacht dat witte kool en aardbeien zo goed samen gaan, by the way). Of het feit dat ik er absoluut een kap bij wou. Een paar dagen later was het echter wel van datte: