Hier is ie dan. Mijn eerste outfit voor en door mezelf.

Toen ik vorig jaar op een zotte septemberdag mijn naaimachientje aanschafte, had ik in geen honderd jaar de ambitie kleren voor mezelf te maken. Gordijnen, ja, een kussen hier en daar, misschien wel wat voor de  kinderen, ook. Toen dat laatste me ongelooflijk goed beviel, leerde een snelle blik in mijn eigen kleerkast me dat daar toch ook werk aan de winkel was. Enfin, laat dat deel ‘winkel’ maar achterwege in dit geval – tenzij de stoffenwinkels dan, wiens zakken ik al goed gevuld heb de laatste maanden. De laatste drieënhalf jaar heb ik of zwanger of borstvoedend doorgebracht en dat liet wel zijn sporen na in mijn garderobe. Tijd om daar verandering in te brengen. Ik wou iets comfortabel maar stijlvol, jong maar niet té jong, iets om met vriendinnen er eens op uit te gaan en zo af en toe te ontsnappen aan de dagelijkse routine van werk, huishouden en het grootbrengen van drie prachtige mensjes. Vandaar, een ‘ontsnappings’outfit!

Omdat ik altijd beter presteer onder druk, schreef ik me maar meteen in voor een kleine wedstrijd.  Dikke pret, me meteen meten met ervaringsdeskundigen die weten waar ze mee bezig zijn! Stemmen voor mij (of mijn rivalen) kan hier vanaf maandag 12 mei. Doen, zou ik zeggen!

Dus op hoop van zegen.

We kregen gratis als opgelegd patroon het ‘Jackie’ vest van La Maison Victor toegestuurd. Ik had eerst geen idee wat daarmee aan te vangen. Volgens La Maison Victor gaat het hier om een basisstuk dat elke vrouw in haar kast zou moeten hangen hebben. Mja, ik zag het daar vooral blìjven hangen. Ik ben dus maar voor mijn eerste idee gegaan. Een lieflijk/stoer nepleren jasje. Dat ik daarvoor de stof gebruikt heb die ik liggen had voor het Ienemiene ‘Jackie’ zomermanteltje van maxi-monster, zag ik als een teken. Voeg daaraan toe een zwarte rits, wat zwarte paspel, een ietwat vloeiendere halslijn en wat smallere mouwen, et voilà. Mijn favoriete jasje voor het voorjaar.

Het doorstikken van de naden was andere koek. De stof glijdt namelijk niet echt goed onder mijn voetje en liet daardoor ‘neepjes’ na. Foutjes lostornen was ook geen optie, want de gaatjes bleven zichtbaar. Dan maar inventief zijn en stikken op vlieseline om die daarna er weer af te scheuren. Lukt wonderwel!

De rest van de outfit was snel beklonken. Een cirkelrok van een zelfgetekend patroon (een cirkel dus 😉 ) uit prachtige Cloud9 stof en een longsleeve (patroon uit de laatste Burda) met driekwart mouwen en een waterval hals uit superzachtige tricot, beide biologisch katoenen stofjes van bij Georgette. Stukken die ongetwijfeld kapotgedragen zullen worden. Me happy!

De avond voor de fotoshoot, waarvoor ik terecht kon bij een vriendin uit Roeselare Bieke Bruggeman -check wat ze doet met kinderen – flanste ik nog snel een sjaaltje en een Mme ZsaZsa bloem in elkaar uit de restjes.

En, kan ik hiermee buiten komen? Deel vanaf maandag 12 mei gerust je mening én je stem op Sew It Up! Of ga gewoon eens piepen naar wat de andere deelnemers ervan gemaakt hebben.