Ik geef het toe. Ik hou van makkelijk en snel. En ik durf al eens afkijken. Bij deze, de mosterd voor deze jurk haalde ik hier. Er lagen namelijk nogal wat stoffen in mijn kast al van vorige winter te roepen om een ‘quick fix’. Hoewel het misschien nog wat vroeg is om al te gaan dromen van sneeuw (wat hou ik van een echte winter!), vond dochterlief het niet erg zich al eens in te leven in de rol van sneeuwkoningin, de schat. Het kwartiertje ‘Frozen’ van deze morgen zal daar ook wel voor iets tussen gezeten hebben. ( ❤ Olav! )

Oh deer, het wordt een beestig najaar ten monstertjeshuize.

Plots was ik exact 5 jaar mama. Proficiat lieve Charlotte, met je verjaardag! De eerste waar je heel doelbewust en nauwgezet naar aftelde; de laatste weken was het het eerste wat je elke morgen zei: ‘Nog … keer slapen en het is mijn FEEST!’

En een feest was het zeker, m’n meidje.

Aan alle aanwezige snoetjes die dag, nog een dikke dankjewel voor de sfeer, de geschenkjes en de voldane glimlach die mijn oudste monstertje de hele nacht op haar gezichtje heeft gehad (en ik ben meermaals gaan kijken! *smelt*)!

Alsook een ontzettend diepe buiging voor Mieke van de Klikmobiel voor de meesterwerkjes van plaatjes die die mooie nazomerdag genomen zijn. Chapeau!

De volgende outfit werd afgewerkt dit weekend, deze keer voor de oudste. Warme tinten, geel, oranje, bruin. We zijn in herfststemming, voor mij persoonlijk het mooiste der seizoenen.

Tinten die allemaal terug te vinden waren in een ingekaderde poster die jarenlang mijn eigenste kinderkamer heeft gesierd en nu ligt te wachten op een plaatsje in de nieuwe kamer van mijn oudste dochter. Tekeningen van Jacqueline Moerman of Jaklien. Wie heeft ze niet gekend in hun kindertijd? Boeken als ‘Het mannetje dat niet kon slapen’ (ligt hier ook op het nachtkastje van de oudste) of ‘Een koffertje vol dromen’. Prachtwerken zijn het en vol mooie herinneringen.

Ik wou mijn dochter hiervan laten meegenieten en verwerkte de tekening in de stof.*

Ik maakte het rokdeel van de jurk met stolpplooien waarbij ik een geel katoentje koos als contrasterende stof voor het bedrukte keperkatoen. Voor het bovenstukje gebruikte ik het patroon van Stof Voor Durf het Zelvers en het oranje/paarse lapje katoen lag hier al van vorige herfst in de kast. Tussen boven- en onderdeel stak ik een restje van lichtgrijze paspel. De jurk is volledig gevoerd. Voor het rokgedeelte gebruikte ik zelfs een volledige stofbreedte die ik rimpelde. Op die manier krijg je een beter ‘poef’effect in de rok en staan de plooien mooi open.

Ik koos voor een zichtbare rits. Het is eens iets anders. De ontzettend zachte, oversized gilet is van Morley for Kids. De laarsjes van Clic! en de broekkousen van JBC.

De foto’s zijn bij valavond genomen en dat maakt de kleuren nog warmer dan ze al zijn.

Laat die eerste blaadjes maar vallen.

*Noot: ik bezit niet het auteursrecht op de tekening. Gezien het hier een reproductie voor eigen gebruik betreft, in de privésfeer, kan ik genieten van een uitzondering: de privékopie.

Exact een jaar geleden kocht ik mijn eerste naaimachientje. Ik had namelijk het idee opgevat dat er best wel wat ruimte vrijgekomen was voor een hobby gezien de combinatie werk-gezin wat vlotter begon te lopen. Naaien, dat ging het worden. Een hobby die voldoet aan alle vereisten -het is creatief, nuttig én je moet er je huis niet voor uit wanneer de kinderen slapen en het lief weer eens in het buitenland is- en precies toch een beetje in een stroomversnelling terecht gekomen is. Wat startte als een stuntelige poging snotvodden en pannenlappen te stikken -ik had geen idee dat stikken gebeurde met TWEE draden, wat een grap- , kreeg er zes maand later al deze blog als medium bij en vandaag, 52 weken na mijn eerste steek, staat de teller op een onverwachte 263 volgers!

263 lezers, waar ik nu eens gretig gebruik van ga maken.

Ik ben zelf immers ook een fervente blogvolger en -lezer geworden. Meermaals had ik al de woorden ‘Van Katoen’ zien passeren. ‘Ik kocht dit patroontje ten tijde van Van Katoen.’ of ‘het Van Katoen-kleedje’. Dit was duidelijk iets van formaat, maar voor mij echter uit het pre-naai-en-blogtijdperk. Mijn nieuwsgierigheid uitermate geprikkeld, ging ik op zoek op het wereldwijde web naar de betekenis van die woorden. Het toeval wil nu dat één van de blogs die ik werkelijk uitpluis, diezelfde dag nog de melding postte ‘Van Katoen krijgt een staartje‘. Aha.

Kort, heel kort, samengevat: een extreem geslaagde actie voor het goede doel.

Hier komen jullie aan te pas. Laten we van dit staartje een pauwenstaart maken en dit initiatief steunen!

Vrijdag 19 september gaat het Stoffenspektakel door in Gent. Er werd besloten een tombola te organiseren. Wie die dag door de deuren van de expohallen komt, zal eerst en vooral op een standje in de inkomhal botsen. Je kan er Annick for Kenya steunen door 1 of meerdere lotjes van €1 per stuk te kopen waarbij je kiest voor welke van de 5 prachtige naaiprijzen je meedingt.

Voor zij die die dag niet in Gent geraken –waaronder yours truly– is er de mogelijkheid vooraf lotjes te kopen –done-.

Nu zijn jullie aan zet!

Een mooie nazomer en ondergetekende ligt toch weeral geveld met een leuke combinatie van virussen. Eentje in de buik en eentje dat weelderig tiert in sinussen. Met het oog op de nog te beginnen herfst en winter, krijg ik sterk de neiging om zakdoeken te gaan naaien. En veel.

Gezien zakdoeken nu niet meteen scoren als onderwerp van een blogpost, heb ik wel iets anders voorhanden. Een tijd geleden ben ik namelijk gestart met een serieus zoon-verwenoffensief. Na tal van jurkjes en rokjes, werd het tijd dat er nog eens iets anders vanonder de machine rolde. Daarenboven is de kast van de dochters al goed gevuld met nieuwe maaksels én aankopen voor dit najaar. Onweerstaanbaar vind ik ze, de meisjescollecties van Morley, Anne Kurris, Fred & Ginger, … maar voor de zoon bleef ik weer op mijn honger zitten. Nergens mijn goesting te vinden. Moeilijke madam zeker? Op dat gebied lijk ik sterk op mijn jongste dochter, lekker zelluf doen!

Ik ging van start met een Jacob broekje van Zonen 09. Again. Why change a winning team? Het staat hem zo goed, mijn slanke  ventje. Ik maakte maat 92 voor mijn driejarige maar verlengde de broek 3cm. Zonder rits, ik wil liever geen sukkelende, prullende vingertjes wanneer de nood echt hoog is. De stof is een mix van wol en andere soorten, gevonden bij de Stoffenkamer in Gent (maar ik zie dat deze niet meer online staat). Er zit wat rek in en hij voelt ontzettend comfortabel en zacht.

Ik zag een stofje van SPX dat ik niet kon weerstaat, te koop staan in een facebookgroepje. De lap stof was amper 75cm lang, maar ik moest en zou daar een Theo hemdje uit maken. Maat 104. Daar heb je dus 1m voor nodig volgens het patroon. Maar met wat kunst- en vliegwerk is het me gelukt. Geen doorlopende print of borstzakje, binnenste rugpas en mouwsplitbiesjes uit een ander stofje en je komt er wel.

Foto’s maken, dat was nog de grootste uitdaging.

Parelmoeren knoopjes met een hertje op. In mintgroen voor het hemd en donkerbruin voor de broek. Het zit hem soms in de details.

Het hemdje combineert met veel kleuren. Zo ook met de gilet uit de zomercollectie van Fred&Ginger.

Al snel volgde een tweede Jacob broekje. Deze keer uit een mooie rode pied de poule wolmix waar ook hier wat stretch inzit, van de Stoffenkamer. Ik werkte de zakjes af met een zwarte, gedraaide paspel.

Uiteindelijk kon hij het wel smaken, de zoon. Dat er nog mag volgen, zei ie.

Compagnie M heeft deze maand een aparte blog ter ere van het Mara patroon, haar allereerste ooit. Uiteraard wou ik daar iets aan bijdragen en maakte ik een Mara jurkje voor mijn maxi-monster.

Deze keer was het romantiek troef.

No ‘less is more’.

Gewoon volledig ervoor gaan, met alles erop en eraan.

Mijn inzending vind je hier.

Marte organiseert tevens een sew-a-long voor de geïnteresseerden. Er vallen prijzen te winnen, meer uitleg op haar blog!

En wie het patroon nog niet heeft, tijdens deze actie kun je het kopen met 10% korting door middel van de code MARA-ACTION.

Een aanrader!

Het is hier relatief stil, maar er wordt wel degelijk genaaid. Alleen kan ik nog niet alles tonen.

Maar uw geduld zal beloond worden.

Ooit 😉

Wat ik wel kan tonen is dit mooie lapje stof dat in amper een kwartiertje ein-de-lijk tot een rokje werd omgetoverd!

Een heel simpel rimpelrokje, niets speciaals.

Behalve dan het feit dat het werkelijk een ‘pièce unique’ is. 

De zachte popeline stof heb ik immers zelf ontworpen en laten drukken bij Exprezzit (met nog 2 andere stofjes, die komen ook nog wel eens aan de beurt).

Het vestje is van Blue Blay, een doorgevertje in de familie.