Mijn midimonster, de zoon, wordt in juli 3.

Op school hebben ze de gewoonte zijn verjaardag al iets vroeger te vieren, in klasverband, zodat hij ook eens met zo’n massieve, prachtige kroon -die zijn juf in elkaar knutselt- op zijn bolletje naar huis kan komen.

De klasgenootjes zorgen voor de sfeer, mama zorgt voor de versnaperingen.

En ze zullen het geweten hebben:

 

 

 

 

 

Het rode fruit en de druifjes kunnen best een nachtje in de koelkast overleven.

Banaan wordt echter snel bruin, dus voor de liefhebbers heb ik het dan maar anders opgelost:

 

Zou dit mijn moeilijke fruit-eter over de schreef halen?

Wat doen jullie om proeven aantrekkelijker te maken? Tips altijd welkom!

 

Facebook-addict als ik ben, gaf ik me in een groepje op om deel te nemen aan de Midzomerswap. Dit houdt in dat je iets maakt voor iemand die je nog nooit ontmoet hebt en dat opstuurt. Je krijgt enkele gegevens over die persoon en daar moet je het dan mee doen. Het is niet de bedoeling dat je er geld aan uitgeeft, ik geloof dat de maximaal toegelaten waarde van zo’n pakje 15 euro bedraagt. Maar he, wie kan nu een waarde plakken op Home Made spullen?

Op vrijdag 20 juni mocht iedereen pas zijn pakje openen.

Benieuwd?

 

Eerste gedachte: Miz Mooz! Zalige schoenen! Op gebied van smaak zit dat al safe 😉 .

Tweede gedachte: hier heeft iemand serieus werk van gemaakt! En toen maakte ik mijn pakjes open..

 

Waw. Respect Ann, bij deze had je me al van mijn stoel.

Maar je deed er nog een schepje bovenop. Hoe wist jij dat het altijd een zootje is rond mijn naaimachine zo zonder speldenkussen? 🙂 

Een hele verbetering moet ik zeggen!

 

En als dessertje een prachtig stofje. Wat een rijkdom!

Duizendmaal bedankt, Ann, ik ken je niet, maar je bent een topper!

Er zat een leuk berichtje in mijn mailbox vandaag, mijn blog -komende zaterdag amper drie maand jong- heeft zijn 100ste volger op Bloglovin mogen verwelkomen! Hurray! Wat gaat het snel.

Klein detail, technisch gezien was het volger nummer 141 want mijn stats (ja, even gecheckt 😉 ) vertellen me dat nog 10 mensen me volgen op WordPress en zelfs 31 via e-mail. De eerste mijlpaal van 100 volgers in totaal is echter helemaal aan me voorbij gegaan. Ik voel me gevleid 🙂 .

Dus…

tijd voor cadeautjes! 

Zelfgemaakt spul heb ik helaas niet te geef, die kinderen van mij weigeren te groeien om de een of andere reden. Dan heb ik maar eens goed in mijn schattenbak gerommeld. Ik vond een paar stofjes waar ik nog steeds graag naar kijk, maar waarvan ik met mijn prille naai-ervaring ooit simpelweg meer (in de orde van grootte van méters teveel) van kocht dan nodig bleek.

 

Dus hier gaat ie, als eerste optie:

2,7m katoen met vosjes (geen idee welke ontwerper, sorry)

&

2,7m oranje badstof

 

Optie nummer 2, een restje van een wel heel populair stofje:

0,75m Summer Night Lights – Michael Miller Wee Wander collectie

&

1m Summer Ride – Michael Miller Wee Wander collectie

 

 

You know the drill, om één van beide geschenkjes te winnen, moet je simpelweg volger zijn van mijn blog én een berichtje laten op deze post. Een onschuldige kinderhand zal zaterdagavond (ja, slechts twee dagen tijd!!), net voor bedtijd, de twee winnaars bekendmaken.

Good luck!

 

Sew It Up, het zit erop! (voor mij althans)

Ik lig uit de wedstrijd, maar dat was geen grote verrassing. Wel een terechte uitkomst.

Dat wil niet zeggen dat ik het niet jammer vind, want in de finale draaide alles om persoonlijke stijl. De ‘Signature Style’. Daar had ik zin in, hoe kan het ook anders? Het resultaat evenaart mijn enthousiasme, als je het mij vraagt!

Een voordeel is natuurlijk dat ik niet tot maandag moet wachten om deze met jullie te delen:

Ik maakte de Bleuet Dress van Deer and Doe. Helemaal mij. Klassiek, girly, retro, speciaal, alles in één jurk.

Ik liet me ook helemaal gaan in de stofkeuze: de mintgroene Smile and Wave en de kleurrijke The Way of Flowers, beide uit de Koi collectie van Cloud9. Wat een hemelse stoffen van Cloud9 altijd (ik gebruikte die trouwens al eens in mijn eerste inzending voor Sew It Up). Voor de kraag en de manchetten aan de mouwen gebruikte ik restjes witte gabardine van de jurk voor mijn derde inzending. De knoopjes zijn zalmkleurige vintage knoopjes, gevonden bij de Stoffenkamer te Gent. Ook van de afwerking ben ik deze keer wél echt tevreden.

Het truitje/jasje is een patroon uit Knipmode. De buitenstof is een zalige biologisch extra dik tricot stofje van de Stoffenkamer in Gent. Het is volledig gevoerd met een ongelooflijk zacht viscose tricot van bij Mertens Mercerie te Melle (35 euro voor anderhalve meter, oeps). Het lintje om de gilet te sluiten maakte ik uit diezelfde witte viscose tricot, zodat het past bij de witte kraag van het jurkje.

Ik koos ervoor beide middenvoorpanden in een contrasterende stof te maken, die op de rug terugkomt in de strik.

Een zalige zomerjurk, als je het mij vraagt. En het wordt nog beter, kijk wat ik kon met de rest van de stof (en er is nog meer, dus er volgt zeker en vast nog wat):

Een Mara-jurkje van Compagnie M voor maximonster waarin ik opnieuw beide stofjes verwerkte. Een maat 4y, maar enkele centimeters versmald, as usual. Met dezelfde knoopjes als op mama’s jurk.

Zie ze (ons) stralen (kan ook met het mooie weer te maken hebben natuurlijk 😉 )!

Wow! Derde ronde van Sew It Up ook gewonnen, wat een verrassing! Dat brengt me dus in de vierde ronde, onvoorstelbaar. Dit had ik niet verwacht toen ik me in een vlaag van overmoedigheid inschreef voor deze naaiwedstrijd.

De vierde opdracht is de ‘unconventional material’ challenge. Je mag alles gebruiken behalve stof. Heel leuk om naar te kijken, zonder twijfel, maar het ook echt maken, is andere koek. Dat kan ik je nu wel zeggen :-).

Zoals ik in een vorige post al eens liet horen, laat de gezondheid van de monstertjes -na een rustige winter waar ik zeker teveel over gestoefd heb- de laatste tijd nogal wat steken vallen. Mijn fitheid/vechtlust bijgevolg ook. Gevloekt dat ik heb… mijn zeldzame vrije uren steken in het creëren van iets wat geen enkel nut heeft na het einde van deze wedstrijd, was niet iets wat me goedgezind kon maken. Tijd doorbrengen met de bloedjes van kindjes, dat wel.

Conclusie: we schakelen een hulplijn in en laten die prutsgrage monstertjes mama helpen met haar inzending. Het resultaat is geen haute couture, ma bon, op verjaardagsfeestjes zal ik wel scoren 😉 :

Hero of the day van de monstertjes is Sneeuwwitje. Wou ik -na vier weken verwaarlozing- terug in hun gratie komen, dan zat er niets anders op dan Sneeuwwitje te WORDEN.

Een rok en cape uit kunstgras (dat kun je dus echt stikken!) en een bovenstukje uit dat ondefinieerbaar spul van gemaakt van maïs waar mijn kinderen zo dol op zijn:

Niet het beste stuk uit mijn garderobe, maar dat zal mijn dwergen worst wezen 😉 .

For the love of the game, breng gerust je -eerlijke, ik maak me geen illusies 😉 – stem uit of ga gewoon eens piepen naar wat de anderen er van gemaakt hebben.

“An apple a day,

keeps the doctor away”..

..dixit mijn grootvader met Engelse roots. Zou het? Deze week in elk geval niet, ten huize Van Loo-Lebon. De man des huizes twee weken in het buitenland en de drie monstertjes geveld in de zetel. Oorontsteking en angina. Een topper!

Ondertussen moest ik ook de derde opdracht voor Sew It Up zien in elkaar te krijgen. Een hele leuke opdracht, maar gezien het artistieke niveau van mijn medekandidaten geen evidentie! De tijden waarin ik van citytrip naar citytrip of havenbezoek naar havenbezoek hopte, menig musea binnentrad en me uren kon vergapen aan een Caravaggio, tja, die liggen al eventjes achter mij. Cultuur staat hier eerder op een laag pitje dezer dagen.

Toch kwamen nogal snel oude favorieten naar boven. Ik ben altijd wel een liefhebber geweest van het surrealisme, dus ging ik daar eens rondneuzen. Ik koos voor een heel bekend schilderij van Magritte, The Son Of Man:

 

 

En hier volgt dan de creatie van de dag:

 

 

 

Een eenvoudige zwart-witte jurk. Het patroon van het bovenstuk is zelf getekend, de rok is een rimpelrok uit stroken zwart en witte stevige katoen. Eronder zit nog een gerimpelde onderrok van witte katoen. Ik tekende halflange mouwen die ik afwerkte met een boordje van wit katoen, naar buiten geplooid en vastgezet op de mouw met een zwart drukknoopje. Strakke lijnen en eenvoudige kleuren naar het maatpak van de man in het schilderij.

De verrassing komt wanneer ik me omdraai. In het rugpand verwerkte ik een rits die de illusie wekt dat de jurk opengemaakt is. Wat tevoorschijn komt is niet mijn blote rug, maar een heleboel rode appels. An apple a day…? Helaas, zo efficiënt waren die hier deze week dus niet 😉 .

 

Hoewel Magritte een fascinatie had voor groene appels, vind ik de rode kleur van mijn exemplaren net iets interessanter. Het geeft een beetje punch aan de jurk.

 

 

Eerlijk is eerlijk, de pasvorm mocht iets strakker naar mijn gevoel. Maar het fut om deze weer uit elkaar te halen ontbrak deze week. Misschien doe ik later nog wel eens. Vinden jullie deze creatie toch een stem waard? Here’s the place to be!

Ooookay! De stemmen voor de eerste opdracht in Sew It Up zijn geteld en de winnaar is … yours truly!!! Bedankt allemaal voor het stemmen! Maar dat betekent meteen ook dat ik doorga naar de tweede ronde en die start vandaag.

De opdracht was -leek- eenvoudig: een ‘shift dress’. Een wat? Even google raadplegen (tevens mijn beste vriend wanneer er veel naai-jargon aan te pas komt). Een eenvoudig A-lijntje dus, geïnspireerd op de jaren ’60, lekker mini. Hm.

Dit is wat ik ervan gebakken heb:

 

Ik had in elk geval al vanaf het begin het idee in mijn hoofd dat het bij deze jurk allemaal om de stof zou draaien. Ik hou enorm van grote prints. Ik vond deze stof met een foto van een berglandschap op bij Stoffen Van Leuven en was meteen verkocht. Het is gesatineerd katoen, voelt heel zacht aan en glanst licht.

Maar, een eerste probleem was dat het paneel te kort was om een jurk uit te maken. Het tweede probleem was dat ik niet in het midden van de foto wou knippen op de rug, dus geen rits opties daar.

Ik loste beide problemen op door het recycleren van een oud tricot/kanten T-shirt. Het schouderstuk knipte ik uit en hergebruikte het. Op deze manier voegde ik lengte toe én kon ik de rits in de zijnaad steken zonder iets te veranderen aan de halslijn van deze jurk, waarvan ik -met enige hulp- het patroon zelf tekende; ik kan deze immers gewoon over mijn hoofd trekken. Het katoenen deel van de jurk is volledig gevoerd.

 

 

Het resultaat is deze opvallende maar comfortabele jurk die casual gedragen kan worden, maar ook heel snel gekleed kan zijn. Ik ben er gek op. Jullie ook? Of benieuwd naar de competitie? Neem hier een kijkje en stemmen graag!

Laat de zomer maar komen, dan kan er iets aan die melkflessen van benen gedaan worden!