Ik maakte eens een sweater. Of vier. Mijn voornemen om dit najaar alles zelf te maken voor mijn kroost, is helaas al een ietsiepietsie mislukt, maar ik praat het voor mezelf goed door het op die tegoedbon van een webshop te steken die ik nog zitten had. Er hangt dus al een gloednieuw Morley stukje te blinken in de kast.

Maar bon, terug on topic. Ik naaide dus wat wintergoed, met stoffen, applicaties en stofrestjes die ik opdook uit de veel te volle kast. Ik gaf geen euro uit (dat is een grove leugen uiteraard, want ooit zijn die schoontjes wel betaald geweest natuurlijk. Alleen weet ik niet meer zo goed wanneer precies en dan wordt dat vakkundig gewist in mijn geheugen. Hoezo ontkenning? 😉 ).

‘Happy customers’ had ik echter niet vandaag, dus als je pruilerige snoetjes ziet op de foto’s, dan ligt dat aan het late uur van gisteren. Parkkaffee in Mariakerke, supergezellig!

 

---

N° 1: Trui met knopen uit Stof Voor Durf Het Zelvers 2

Bij deze heb ik het ideale patroon gevonden om gekoesterde stofrestjes op te gebruiken. Wie zich dit rokje nog herinnert, begrijpt dat ik restjes niet zomaar zou weggooien. Maar wat doe je met stukjes van amper 20 op 30cm? Awel, truien maken natuurlijk! De beren passen mooi bij deze blauwe, licht gespikkelde sweaterstof. Ik maakte maat 110 voor mijn meid van 108cm. Hij zit als gegoten, maar ze is dan ook heel smal. De trui sluit met 2 knopen op de schouders. Eenvoudig. Gemakkelijk. Perfect.

 

---

N°2: Zelfgetekende ‘leather sweater’

Ik zag al heel vaak het patroon ‘leather sweater’ van La Maison Victor passeren in blogland. Nu ben ik geen grote liefhebber van patronenboekjes. Ik vind de maten niet altijd kloppen en de uitleg is summier, net als de afwerking van de stukken meestal. Ik heb welgeteld 2 exemplaren van LMV in huis, maar niet diegene waar de sweater in  staat. Dus werd hij door yours truly maar nagetekend.

Ik gebruikte feloranje sweaterstof die heel zacht, net als fleece aanvoelt aan de binnenkant. Het handelsmerk van de sweater, de ingezette stukjes op de schouders, zijn stofrestjes van de trui hierboven, maar binnenst buiten gebruikt. Ziet eruit en voelt als fleece, maar het rekt!

De applicatie van VAN IKKE kocht ik een hele tijd geleden al, maar die bleef liggen tot deze trui mij er weer deed aan herinneren.

---

N°3: Nog een trui met knopen uit Stof Voor Durf Het Zelvers 2

Zo’n leuk patroon vroeg gewoon om een tweede exemplaar. Omdat het oranje van het deeltje katoen en de sweaterstof niet helemaal dezelfde kleur is, wou ik het breken door iets tussen te steken. Een strookje kant vond ik wel passen bij het lieve uiterlijk van de ezeltjes. De ezeltjes van, alweer, een stofje van een vroegere collectie van de Melkbrigade (mensen gaan straks denken dat ik daar aandelen van heb. I wish, haha!). Ik had deze zwaardere canvas gebruikt om een boekentas mee te maken. Helaas heb ik die twee dagen geleden de vuilbak ingekieperd… absoluut niet tevreden met mijn afwerking en dan is dat een doorn in het oog. Sorry paspelpoes An, het lag absoluut niet aan je deskundige uitleg!

Het kantje dus, dat is nog zoiets. Ik bestel vaak bij Mon Depot. Bij je bestellingen zit haast altijd nog iets extra. Ooit zat er dus een metertje van dit kanten lintje bij. Die extraatjes gaan altijd zonder concreet plan mijn bakje fournituren in voor ‘ooit eens’. Meestal vergeet ik echter dat ik ze heb. Deze keer niet dus, ik vond de ideale bestemming en had maar 2cm over, want ik gebruikte het ook aan de polsboorden.

---

N°4: Een folieke

Deze lichte sweater is het resultaat van 2 stoffen die toevallig op elkaar lagen in de kast. Ik vond ze wel klikken met elkaar. Een lichte rood/oranje gebreide stof, ooit eens gevonden bij Mertens en een lichtroze, heel fijne katoen van Miss Chips, gekocht bij Mon Depot. Ik tekende uit de losse pols (en dat is er wel wat aan te zien) een raglan model. In het voorpand een plooitje ter hoogte van de hals omdat het voorpand katoen is en niet rekt. Nog een applicatie van VAN IKKE erop en klaar. Althans, dat was het plan. Maar 1) die gebreide stof rekte toch wel heel wat meer uit dan gepland, 2) zo’n halsbiesje was niet evident en 3)aan de polsboorden zie je vaag het witte garen van de overlock doorschijnen. De sweater is getekend voor de oudste dochter. Die was het poseren echter zat (klein voorsmaakje van haar humeur als ze later met een kater zal te kampen hebben zeker! Oh Boy). Kleine zus daarentegen.. het resultaat is dus een oversized sweater. Ik vind het wel wat hebben, heel erg ‘Bobo Choses’ met die wijde halslijn en zo, haha!

---

En? Welke is jullie favoriet?

Vele groetjes,

Laurence

xXx

Jullie hadden nog iets tegoed van me. In mijn vorige post verklapte ik dat ik niet 1, maar 4 stofjes van de nieuwe collectie van de Melkbrigade ter beschikking gesteld kreeg. Stiekem heb ik ze alle vier al verwerkt uiteraard, maar nog niet geblogd. Vakantiemodus waarschijnlijk?

Bij deze ga ik er niet teveel woorden meer aan vuil maken en trakteer ik jullie op deze hoop -onbewerkte, die vakantiemodus, remember? – foto’s van lapje nummer 2.

Ik heb mezelf trouwens de uitdaging opgelegd dit najaar 0 kledingstukken voor mijn kinderen te kopen, maar ze allemaal zelf te maken. Believe you me… dat is heel pijnlijk voor mij, haha. Maar als je zo’n toppers van stoffen in je bus krijgt, verzacht dat wel een beetje de pijn uiteraard. De oma’s zet ik aan het breien en klaar is kees! Ahum.

Meet: het herderinnetje aka Miss Baby Blue Eyes.

---

---

---

Ik vertrok van het patroon van de basisjurk uit Stof Voor Durf Het Zelvers. Naast mijn belofte geen prefabkleding meer te kopen voor mijn kroost, heb ik ook het plan opgevat mijn eigen voorraad stof en consorten eens aan te pakken. Stashbusten zeg maar. Ergo ik zocht en ik vond: voor het bovenstukje nam ik dikke, stevige strechtstof van Miss Chips, gekocht bij Mon Depot. Ik had ook nog ergens een kraagje liggen, wat rood-met-witte-stippen katoenen voering en een roestbruine -maar blinde, dus wat maakt het uit- rits. Met als resultaat: winterjurk nummer 1, kostprijs 0 euro (eerder uitgegeven centen niet meegerekend, sast). Het geheel is nog wat te lang, maar het is dan ook belange nog geen herfst (hoewel).

Het opmerkzame oog zag de stof waarschijnlijk al eerder verschijnen hier. Cheers!

---

Post-fotoshoot impressie wanneer buiten spelen geen optie is wegens regen, regen en regen..

---

 

 

*For English, scroll down*

Een knap broekpatroon, dat is een must have in de kast van elke jongensmama. Hoewel ik getrouwd ben met het Gentse Zonen09 merk, ben ik voor een keer vreemd gegaan. Zonder schuldgevoel dan nog. Ik mocht immers in boeiend international gezelschap het eerste echte patroon van het Canadese Petit à Petit and Family testen: de Morocco Pants. Het werd meteen mijn eerste broek met rits en gulp, paspelzakken op de poep en steekzakken vooraan.

Een klein maar niet onbelangrijk detail: ik heb een maat 3y getest voor de bijna 4-jarige zoon, maar eigenlijk was ik op basis van de overgemaakte maten van mijn kinderen die maat toegewezen voor mijn bijna 6- jarige dochter. Vandaar dat de broek er nog redelijk ruim bijzit. Dat ligt dus in de verste verte niet aan het patroon, maar aan de opmerkelijke morfologie van mijn kroost. Een kleine ‘malcommunicatie’, dus. Verder was het natuurlijk ook een ‘testcase’, dus in het uiteindelijke patroon werd nog het een en ander verbeterd, waaronder de tailleband. Ach, hij groeit er wel in zeker. Ooit? 😉

---

Wat me meteen aantrok, was de knappe stijl van de broek. Een smoking-achtige look schoot me meteen voor ogen, vandaar het vele zwart (Eureka!). Voor de binnenzak van de paspelzakken voorzag ik een knap luipaardstofje van de Stoffenkamer. De rest gebruikte ik voor een Theo hemdje. Of was het nu omgekeerd?

Het was geen snel klaar projectje. Het aantal patroondelen is niet min en de afwerkingsgraad is toch eerder hoog. Ik heb geen foto’s van de binnenkant van de broek, maar kijk gerust eens hier om te zien waarover ik het heb. In elk geval, het patroon is sinds vandaag te koop én het overwegen waard! Ondertussen probeer ik je nog te overtuigen middels enkele fotootjes.

---

---

Dé prinskoek: still works like a charm!

---

*English*

I got the incredible opportunity to test the new pattern from the Canadian Petit à Petit and Family: The Morocco Pants. A must have in every boys closet. I tested the size 3y for my nearly 4 year old boy, but actually I was assigned this size for my nearly 6 year old girl. So they seem a little bit ‘big’. That had nothing to do with the pattern itself, but with the weird morphology of my offspring 😉 . They have no hips whatsoever.

The thing I love the most about the pattern, is the sophisticated, tuxedo-like look. I made a Theo shirt in black cotton with leopards on it and to match the trousers, I used that same fabric for the inside of the pockets on the back. This actually was my first zip fly and welt pockets. So definitely no quick sewing project, but well worth it!

---

Love,

Laurence

xXx

Een aantal weken geleden spendeerde ik een hele zo(o)ndag ten huize Zonen09. Op enkele luttele kilometers van mijn eigen homestede, als dat niet handig is. Op de planning stond het ineen steken van de reeds uitgetekende en -geknipte jas ‘Lars’. Ik had die al eens gemaakt voor de zoon, deze keer moest het een worden voor de jongste meid in ons gezin. Met het creatieve brein achter het ontwerp vlak naast me, moest dit toch een eitje worden in vergelijking met de vorige keer. Toen spendeerde ik er immers een vol weekend (als in van ‘s morgens 8u tot ‘s avonds 22u met af en toe een koffiebreak) aan, remember?

De jas is die zondag niet afgeraakt. Daar zaten Sharon haar culinaire kunsten waarschijnlijk wel voor een groot stuk tussen (nooit gedacht dat witte kool en aardbeien zo goed samen gaan, by the way). Of het feit dat ik er absoluut een kap bij wou. Een paar dagen later was het echter wel van datte:

Continue reading “Lars” →

My girls and dresses. They really, really don’t need any more of them. And yet, when I read the testers call by Straightgrain for her new pattern, the ISHI dress, I couldn’t resist. There’s something about a new, unreleased pattern that is so tempting, so irresistible even, that in a split second I had subscribed to testing. Lucky me, I got picked as well!

My assignment: size 5y

Options: blind zipper, short sleeves

The result was a beautiful dress, but too big for my skinny little 5-year-old. Problem? No problem! Just make another one I say, because this dress is not at all time consuming. It took me about 2 hours from the moment I started cutting the fabric until I finished the hem. Isn’t that great?

So I made a size 4y. And now the fit is spot on for my 1m06 tall (small) girl.  But I must say that I prefer her dresses to be rather a bit short than too long. (But what if she grows real fast now? Yeah right, like that’s going to happen 😉 people have been telling me that for five and a half years now and she still fits in the dresses I made almost 2 years ago. And if it does, little sister will do the honours of adopting this sweet little dress)

I have a weakness for pink. And black and white. As you can see here and here. And I’ve done it again, sorry!

Continue reading “Pattern test – ISHI DRESS” →