Straks is het feest ten monstertjeshuize. De tafel wordt gedekt voor 19 personen. De pakjes liggen onder de kerstboom en de lichtjes branden. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, als je het aan mijn kinderen vraagt en dat hebben ze van geen vreemde.

Een middagdut zit er niet in, daarvoor zijn ze te extatisch en opgewonden. Blote voetjes rennen door het huis, meer rommel creërend dan wij kunnen opruimen, maar is hier spreken we in zo’n geval van een ‘gezellige drukte’. Of de familie er straks zo over zal denken, is nog maar de vraag, maar ach, gaat het niet vooral om het samenzijn? En genieten? Ja toch?

Ok, misschien ook een heel, heel klein beetje om de party outfit van dienst. Toch als je die zelf gemaakt hebt. Er kruipen best wel wat uren werk in en uiteindelijk hoop je dat het plaatje klopt.

De oudste dochter kreeg een jurk waarvoor ik de mosterd haalde op drie plaatsen:

De stijl en inspiratie haalde ik bij dit Belgisch designermerk.

Het patroon is er een uit het laatste boek van deze dame.

De stof spotte ik hier en kocht ik hier.

Het geheel zit nog wat ruim, zoals ik het wou, met het oog op de zomer. Ik heb er alvast een liefde bij, viscose genaamd. Stof die zo soepel valt, dat rimpelrokjes er op slag veel sierlijker gaan uitzien. Het resultaat is een eenvoudige jurk, maar in mijn ogen toch heel klassevol door de zachte kleur, de frivole mouwen en de mooie knopenrij op de rug. Winter- en zomer draagbaar.

---

---

---

---

Mag ik jullie al een zalige Kerst en aangename, warme feesten toewensen?

Ook hier werd Stof Voor Durf Het Zelvers 2 in huis gehaald. Uiteraard. Vooral voor de mix and match jurkpatroontjes.

Het tweede jurkje dat eruit gemaakt werd, was oorspronkelijk bedoeld voor het jongste monstertje. Zij wordt twee op 17 september. Een verjaardagsjurk dus.

Maar mevrouw wou niet passen, noch poseren. Het zat op zicht trouwens ook nog wel wat ruim, die maat 92. De 92 uit Stof Voor Durf Het Zelvers 1 past perfect en het is algemeen geweten dat die nogal smalletjes uitvallen. Ik heb dus duidelijk SVDHZ1 kindjes in huis!

Ik zag mijn creatie al meteen in het vergeethoekje verdwijnen, maar dat was buiten grote zus gerekend. Zij kwam, paste en … claimde. Akkoord, het is wat kort (héél kort), maar met de gepaste kousenbroek kan het er Pippi Lankousgewijs mee door.

---

---

Ik maakte Marie Celestine met kapmouwtjes en daaronder een rimpelrokje. De stof van het bovenstukje is een lapje fijn ribfluweel dat hier nog lag van een van de eerste jurkjes die ik ooit gemaakt heb, nu zowat een jaar geleden. De voering is een rood/wit motiefje in katoen van Timeless Treasures, een restje van deze Jacob broek. De knoopjes komen uit de voorraadkast.

Het rimpelrokje zeg je? Ah ja, dat is een knap stofje, niet?

Het is een sample stofje van de Melkbrigade. Bedoeld voor rokjes, maar wegens een foutje in de productie zijn die er niet gekomen. Maar wat niet is, kan misschien nog komen.

Ik hernam de staartjes van het meisje op de fiets voor de schouderstukjes. Er mocht zo weinig mogelijk verloren gaan.

De kwaliteit van de foto’s, mja, helaas niet van topkwaliteit. Ik lijk in huis maar geen plaatsje te vinden met voldoende licht om manueel te fotograferen (een bewegend model althans) en ik ben nooit thuis met daglicht tijdens deze korte winterse dagen. Dus jullie moeten het er maar mee doen en de lelijke slagschaduwen erbij nemen. 

---

---

Vind je ook niet dat deze kousen ervoor gemaakt zijn? Ik vind ze schitterend. Ze zijn van de huidige wintercollectie van Fred&Ginger. De laarsjes zijn eigenlijk van broerlief. Het merk is Ocra en ze hebben vleugeltjes aan de zijkant (dochter vindt ze top want het zijn Mega Mindy botten! ).

---

---

Zo. Weer eentje tevreden. En voor mijn kleinste madammeke heb ik nog ruim de tijd -als in twee dagen- voor een nieuwe verjaardagsjurk. Met een al even speciaal stofje. Dus … Stay tuned!

Groetjes,

Laurence

Ik kreeg vandaag een stokje toegeworpen van een ontzettend talentvolle stadsgenote.

Ik werd gevraagd een kleine selectie (een haast onmogelijke taak, ik zeg het je) te tonen van ‘mijn’ 2014. Mijn 10 favoriete foto’s, die -in de meeste gevallen- nog niet eerder op mijn blog zijn verschenen (maar misschien wel op Instagram of Facebook). De spontane momentopnamen, heb ik gemerkt, geven me het meest het gevoel dat hier écht een jaar is voorbijgegaan.

Dat het écht een jaar geleden is dat mijn jongste haar eerste stapjes zette.

Dat het écht een jaar geleden is dat ik de borstvoeding vaarwel zei.

Dat het bijnà een jaar geleden is dat de zoon voor het eerst naar school ging.

Dat het toch weeral een half jaar geleden is dat we de Italiaanse zon (en regen) op onze huid voelden.

Dat mijn oudste écht al 5 is.

Dat het lief écht wel grijs aan het worden is, maar daarom geenszins minder aantrekkelijk.

Dat ik mijn beide pollekes mag kussen met wat ik heb.

---

Februari: weekendje Ardennen met vrienden, een paar weken voor ik meter werd van hun derde kindje. In een ontzettend ouderwets, maar groot vakantiehuis gezellig huizenieren, kokkerellen en ongeveer 10 jaar bijpraten. Genieten in eigen land, je moet het soms helemaal niet ver zoeken.

---

Februari: Wie dacht dat mijn kinderen altijd very stylish erbij lopen, think again. Deze foto werd genomen voor het vertrek naar school, waar het carnavalsfeestje door zou gaan. Maar het had eigenlijk eender welke ochtend kunnen zijn.

---

Mei: Ook dit was 2014. Veel snottebellen, rochels, reutels en een occassionele oorontsteking. Maar we klagen niet. Tenzij we zelf gesneuveld zijn uiteraard.

---

Juni: Daar gaat ze… fietsen kon ze al een half jaar, maar die start- en en stopangst kreeg ze maar niet overwonnen. Met haar kleine gestalte (amper 98cm op ruim 4,5 jaar) duurde het toch een pak langer voor ze comfortabel op een fiets zat, maar nu kan ze zich meten met de groten!

---

Augustus: My all time favorite. Na een rit van ruim 12 uur aangekomen aan het Gardameer in Italië. Ik denk niet dat er een plek op Aarde is waar ik meer herinneringen aan heb. Amper 10 maand was ik toen ik er voor het eerst verbleef, het vakantiehuisje van pépé en mémé Lebon. Zij zijn er niet meer, maar de oude snoepdozen (pépé) wel, alsook de ontelbare boekjes met kruiswoordraadsels (mémé), het -ondertussen ‘vintage’- interieur, de foto’s en de geur, een vleugje mottenballen en nostalgie. Ik hou ervan met hart en ziel. Hoe laat het ook was die dag, ik wou meteen na aankomst de kinderen laten kennismaken met het meer waarop zelfs mijn moeder in the seventies waarschijnlijk monokini aan het waterskiën was terwijl mijn vader in een potdichte caravan voor zijn tweede zit aan het blokken was. Het Gardameer en mijn familie, we go way back 😉

---

Augustus: Diezelfde vakantie in Italië zijn mijn ouders nog een weekje langsgekomen. Zonder monokini intenties of tweede zit, deze keer. De kindjes zaten op hun Paasbest oma en opa op te wachten. Een zeer toevallige, maar heel mooie foto. Vooral de kleuren vind ik prachtig.

---

September: Meer bepaald 1 september. Hannah brengt grootmoedig grote broer en zus naar school en spreekt hen moed in. De Indian Summer komt helemaal tot zijn recht in deze foto.

---

September: Meer bepaald 17 september. Ofte de 5de verjaardag van mijn moederschap, ook een beetje van mijn oudste dochter dus. Een pareltje van de Klikmobiel, waarschijnlijk de mooiste foto die ik heb van alledrie samen.

---

November: Papa is nogal vaak van huis weg voor het werk. Maar zelfs als hij thuis is, zijn onze kinderen welkom in onze slaapkamer. Er staat een extra zetel en een extra kinderbed. En een extra lattenbodem en matras, voor deze soort situaties.

---

December: Ze wordt straks twee. Mijn kakkernestje. Mijn onverwacht surprisebabietje. Die oogjes, dat krulletje, die snottebelletjes ❤ . De beste verrassing ooit.

---

Tijd om het stokje door te geven! Welke 10 beelden ademen ‘2014’ voor jullie, Mieke, Sarah en Jo? Mogen we eens gluren? 🙂

Hoewel het misschien zo lijkt, is er niet stilgezeten de laatste weken. Er komen dus een aantal blogposts aan, zowel jongens-, meisjes- als madammengerief!

 

Om de spits af te bijten, de uitbreiding van de kleerkast van de zoon. Die groeit het snelst van de hoop. Geen baanbrekende patronen gebruikt, gewoon nog eens het winning team van de vorige keer bovengehaald: Theo en Jacob. Cisse is in de maak, maar wegens uitstelgedrag kan dat wel eens een olifantendracht worden.

Deze keer heb ik wel gezondigd tegen mijn eigen regel niet op de groei te maken (kopen). Hier heeft dat geen enkel nut, ik heb in het verleden maar al te vaak kledij gekocht die uiteindelijk in het verkeerde seizoen bleek te passen. Wat het hemd betreft, nam ik voor de 3 jarige zoon maat 110 small. De mouwen zijn bijgevolg veel te lang en het geheel nog steeds wat te breed. Maar het gaat. En wat nog het beste is, ik nam niet de gewone katoenvariant van de stof, maar de voile. Doordragen in de zomer is dus geen enkel probleem. De prachtige stof komt van bij Bellelien. De rugpas, binnenste staander van de kraag en de mouwsplitbiesjes heb ik verwisseld tussen beide hemdjes.

De ontzettend zachte neplederen stof voor de broek vond ik bij Mertens te Melle. Die is redelijk dik waardoor het plan van een opgenaaid zakje niet ideaal was… mijn arme machientje moest soms door 8 lagen van die stof en liet bijgevolg -letterlijk- al eens een steekje vallen. Ik heb de laatste weken nog met dergelijke stof gewerkt (die blogpost komt er nog aan, ik laat jullie nog even in spanning 😉 ) en voor zij die niet kunnen genieten van een boventransportvoet zoals mezelf (o wat staat een krachtiger machine hoog op mijn verlanglijstje!), heb ik maar 1 tip: Fusible Tape! Het was een nachtmerrie deze stof te spelden wegens te dik en het laat sporen na. Maar met die ‘wondertape’ plakte ik gewoon de boel aaneen voor ik begon te stikken en weg waren de neepjes en gaatjes! De broek is omgezoomd met een biais uit de stof van het donkerblauwe hemdje.

---

 

 

---

 

  

---

---

---

---

 

 

Voor ik het vergeet, er WAS nog een derde hemdje… maar daar ben ik bij de knopen de mist ingegaan. Ik zie wel wat er nog van te redden valt, wie weet haalt ie de blog ook nog wel es.

Nu is het tijd voor wat selfish-sewing!

See you soon!

 

 

Een dagje vertraging, ziehier de reden:

Dit weekend had ik een extra logéetje. Met een man in het buitenland en vier minus vijf-jarigen in huis, was ik vooral aan het puzzelen, koken, struikelen en knuffeltjes geven.

Gisterenavond had ik dan even tijd om via de snelste, maar toch eerlijke manier de winnaar van deze Give-Away te loten! Ik heb eerst alle eventuele dubbele commentaren, inclusief die van mij, eruit gehaald en dan het lot laten beslissen:

Charlotte
October 29, 2014 at 12:19 pm Edit
Wow wat een leuke give away!!!! Ik heb superveel favorieten tussen de haute couture piece’kes die je maakt… het Jaklientje en de onlangs gemaakte Lars staan bovenaan de oneindige lijst 😉

Charlotte, jij bent de gelukkige! Gelieve je bekend te maken door mij met een mailtje te verblijden op laurence_lebon@hotmail.com 😉

Happy sewing voor al de rest!

Hé,

 

pssstt…

 

kijk wat ik gisterenavond in mijn mailbox kreeg:

 

“Congratulations! Your blog reached 200 followers on Bloglovin’!”

 

 

En zoals ik hier al beloofde, betekent dit dat het tijd is om weer iets weg te geven!

Ik stelde me de vraag wat ik zelf het liefst zou winnen van de auteurs van de blogs die ik zelf volg. Het was eigenlijk meteen duidelijk na het voorbije weekend in goed gezelschap. Het antwoord is … tijd. TIJD. UREN. NAAITIJD. De mogelijkheid samen een half dagje te naaien, ideeën uitwisselen, kennis te maken, met andere woorden de mogelijkheid om eens buiten de virtuele wereld te voelen wat ons bindt.

Bij deze, beste 200 bloglovin-volgers van mijn blog (ook de 110 lieverds die me via mail volgen en de 19 via WordPress uiteraard!), gaat nu de give-away van start van het vierdimensionele goud voor een fulltime werkende moeder van drie met een creatieve compulsieve stoornis:

 

Volg mijn blog (op eender welke manier)

+

Laat een comment achter waarin je vermeldt welke post op deze blog je favoriet is

=

En misschien win jij wel 4 UUR van mijn schaarse tijd! Kan je naaien? Dan kom ik tot bij jou of jij tot bij mij en gaan we samen aan de slag voor een stuk naar keuze (je koopt wel zelf patroon en stof). Kan je niet naaien? Geen probleem, voorzie mij van je patroon en stof en ik ga aan de slag voor jou, al dan niet in jouw aanwezigheid (misschien kan ik je met de microbe besmetten? 😉 ).

 

Last but not least, op zondag 02 november om 22u sluit ik af, maandag maak ik bekend bij wie ik langskom!

Good luck en nog een fijne week (vakantie?) toegewenst,

 

Laurence

 

Kids Clothes Week, I[heart]MarcelMarlier sewalong, Femma naaiweekend, ik kan het haast niet bijhouden waar ik allemaal aan wil deelnemen. De tijd om, telkens er iets vanonder de naaiwmachine is gerold, daar een leeswaardige blogpost over te schrijven, met mooie foto’s liefst, ontbreekt ook vaak. Maar vandaag kan ik genieten van een extra dagje verlof. Ik trok het bos in met de kroost en kon ervan profiteren hun nieuwe winterjassen in beeld te brengen.

Een tikkeltje retro: voor de dames het model van het manteltje (Jackie van Ienemiene), voor de zoon de kleurencombinatie van de jas (Lars van Zonen09). Alles passend in het thema I[heart]MarcelMarlier, de sewalong van Straightgrain. Check.

Deze week afgewerkt, in het kader van de Kids Clothes Week. Check.

De Lars van de zoon geknipt, gestikt en op gezwoegd tijdens de twee dagen in Spa (Femma naaiweekend). Check.

#1 en #2: Jackie mantel voor de dochters

Een warme wolmix van bij Liesellove met binnenin een schapenvelletje als voering. Voor de voering van de mouwen en de zakken gebruikte ik een katoentje van bij Liesellove met vogeltjes. De oudste kreeg een maat 110 en de jongste maat 86/92. Ik versmalde het geheel wel een ietsiepietsie, ook de mouwen.

   

   

Ik hou er wel van mijn dochters wat gelijkaardig te kleden. Zelf vinden ze dat ook (nog) leuk. Maar om toch hun eigen touch eraan te geven, zocht ik knopen die op hun lijf geschreven zijn. Mijn oudste, klassieke, tengere ‘ooit-word-ik-prinses’-meisje kreeg sobere houten knopen. De jongste spring-in’t-veld, momenteel getekend door de windpokken, kreeg stoere knopen à la pantervelletjes, they match the shoes!

 

 

 

#3: Lars van zonen09 voor de zoon

 

Eerlijk is eerlijk, dit is by far de meest complexe jas die ik al in elkaar gestoken heb. Er bestaan er nog veel complexer, daar ben ik me van bewust, maar dat op het eerste zicht lekker eenvoudig jasje, heeft me toch verrast. Gelukkig werd ik gedurende de lange uren in opperste concentratie dit weekend vooral mentaal bijgestaan door haar en haar en haar, my partners in crime. Over dat weekend gesproken, daar heb ik niet alleen naaigewijs mijn peren gezien. Allereerst kwam ik 3 uur te laat aan op vrijdag, dankzij aardig wat fileleed. Bleek ik dan een essentieel klein deeltje van mijn naaimachine in de Ardense bossen als everzwijnenvoer verloren te hebben (bedankt organisatie van Femma voor de Bernina in bruikleen! Ik ben verkocht en ondertussen volop aan de mouw van de Kerstman aan het trekken 😉 ). Vervolgens kwam telefoon van het thuisfront dat er een monstertje de windpokken op bezoek had. Toen dan bleek dat ik het geprinte patroon van Lars niet geheel volgens de juiste pinterinstellingen had afgedrukt (er ging hier en daar wat info verloren, maar de afmetingen klopten gelukkig), begon het echte zweten. Dat wijntje op vrijdagavond had ik wel verdiend. En op zondag ging ik met een afgewerkte jas naar huis.

 

 

 

De buitenstof is een vondst uit de outlet bak van bij Mertens Mercerie te Melle. Amper 8 euro per meter. De rest vond ik er ook, evenals de superzachte tricot die dienst doet als voering. Ik ging voor een korte, smalle 104. Dit zit nu perfect, maar zal niet de hele winter doen, vermoed ik. Het geheel is gevoerd met een laagje tricotine. Goed voor een herfstjas, niet warm genoeg voor de winter.

 

 

Mijn woorden zijn op, mijn foto’s belange niet. Kijk je nog even mee?

 

 

Vaak lees ik dat collega-naailiefhebsters een grote voorkeur hebben voor een bepaald soort stof. Hier is dat niet anders. En het is duidelijk NIET tricot en andere stretch-soorten.

Het plan was een Ole van Zonen09 ineen te steken voor de zoon of dochter, die zitten beide in dezelfde kledingmaat. Wel, het heeft me bloed, zweet en tranen gekost (alé, in elk geval tijd, een heleboel garen en 2 tornmesjes). Helaas zitten er naar mijn gevoel nog teveel imperfecties in om het gevoel van voldoening te laten overheersen.

Maar..

..het is draagbaar. Mooi zelfs. Lekker warm. En heel erg geliefd door het model.

Ik vond ooit een ontzettend mooi lapje tricot bij Ella & Basiel, een fotoprint van een bos met daarop getekende bosdieren en fantasietjes. Het was even zoeken wat ik ermee kon doen, maar onze zondagse bezoekjes aan het bos van Domein Bulskampveld inspireerden me om deze te gebruiken voor het maken van een warme sweater, liefst met kap. De zoon houdt er niet van kledingstukken over zijn hoofd te moeten trekken, dus moest deze vooraan open kunnen. Ole voilà!

Ik maakte de volledig omkeerbare versie. Voor de binnenkant, de kap en de boorden nam ik een kwaliteitsvolle groene tricot van Fragile van bij Mon Depot. Aan de rand van de kap bevestigde ik een strook nepbont (een heerlijk detail, vind ik zelf).

Dit brengt me tot imperfectie #1 : ik plaatste de drukknopen tussen de panden niet helemaal correct vermoed ik, want de halslijn viel wat teveel open. Vandaar dat ik er een knoopsgat en houten knoop aan toegevoegd heb. Wat de sweater meteen niet meer zo omkeerbaar maakt uiteraard.

 
 Imperfectie #2: ik werkte het knopenpad vooraan eerst niet op de voorziene manier af, waardoor er heel wat getorn aan te pas kwam. Het zit nog niet heel katholiek in elkaar, maar goed, daar moet maar naast gekeken worden. Het geduld om het geheel weer uit elkaar te halen, zal je hier niet vinden.

Imperfectie #3: Ik maakte er geen twee, dus gekibbel tussen zoon en dochter was mijn deel.

Geniet nog even mee van enkele sfeerbeeldjes:

 

Vandaag was een prachtige (haast irreële) nazomer/herfstdag en wij hebben er van genoten met de geleide boswandeling ‘kabouters in het bos’ in Domein Bulskampveld te Beernem!

Wat zijn jullie favoriete herfst-adresjes?